Maffia Girl ✓

17

Pov Nathan

Ik ben bij het gang huis omdat er wat dingen geregeld worden. De bruiloft is morgen en ik heb er echt heel veel zin in, eindelijk kunnen we trouwen. Ook moeten we over 3 weken op zaken reis naar Amerika. Ik heb de dreig brieven ook meegenomen zodat ze kunnen onderzoeken van wie het is, maar ze zijn nu erg druk dus kan een paar dagen duren voordat daar iets uit komt. Er kan ook niks uit komen maar dan doen ze het wel heel goed. Lexi gaat sinds kort naar een nieuwe school. Ik ben er eigenlijk wel blij mee want nu heeft ze Kate die bij haar in de klas zit en de school zit dichter bij ons huis. "Jo dude ben je er weer." zegt Alexander afgekort voor Alex of lex die er aan komt gelopen. "Ja, moet wat regelen voor een reis wat we moeten maken voor zaken en wat laten onderzoeken." 

Pov Lexi

Eigenlijk hoor ik op school te zitten maar ik had vannacht heel slecht geslapen door de tweede brief die we gisteren gekregen hebben. Gelukkig laat Nathan het onderzoeken. Hij had vanochtend heel lief een ontbijtje gemaakt. Ik heb afgesproken met Milan omdat ik hem best wel mis en we al een tijdje elkaar niet gezien hebben. Hij zij dat hij op zolder een doos met brieven van mam voor ons heeft gevonden hij wou graag dat we die samen gingen lezen. 

Milan en ik zitten nu aan de keuken tafel met de brieven van mam voor ons. We hebben veel bij gepraat en ik ben blij dat ik hem weer zie. Ik pak de brief met de titel: '8 maart 2002, Lexi geboren' 

Lieve Lexi en Milan

Vandaag is 1 van de mooiste dagen van mijn leven. Eindelijk heb ik een dochter en ze is zo lief en schattig, maar ik ben ook heel bang. De wereld waar ik in terecht ben gekomen is wreed en ik weet niet of ze het aan kan, maar ik bescherm haar met heel mijn hart en ziel. Zij en Milan mag niks overkomen. Ik doe alles voor hun. Ik hoop dat mijn schatjes later een gelukkig leven krijgen.

liefs jullie moeder XX.

Ik krijg een brok in mijn keel als ik dit lees. Ik pak de volgende brief: '18 maart 2010' 

Lieve Lexi en Milan

Ik ben kapot. Ik sterf langzaam van binnen. Elke dag al die klappen, al die scheldwoorden, Elke dag geconfronteerd worden met het feit dat ik een mislukking ben. Elke dag trekken die feiten mij meer naar de rand van de dood. Ik kan niet meer, echt niet meer. Ik wil dat het stopt, maar ik hou vol voor jullie, jullie zijn mij meer waard dan het feit dat ik jullie bij jullie vader die me al die shit aan doet achter te laten. Ik weet dat ik niet lang te leven heb. Ik weet dat Daimen mij dood wil hebben daarom vlucht ik morgen met jullie. Ik hou van jullie.

Jullie moeder XX.

Lexi en Milan, Jullie moeder is dood en dat  is haar eigen schuld. Ik wou alleen een zoon om mijn plaats over te kunnen nemen en een dochter om aan iemand uit te huwelijken voor geld. En trouwen mocht jullie denken dat ik om jullie heb gegeven dan is dat niet waar.

Daimen.

Ik laat van ongeloof de brief vallen. Mijn vader, mijn bloed eigen vader heeft mijn moeder mishandeld en vermoord. Milan kijkt mij bezorgd aan. Ik zeg niks en staar recht voor me uit. Na een tijdje hoor ik Milan naar adem happen. "Pap heeft mam vermoord." zegt hij zacht maar vol woede. Ik knik zachtjes. Ik kijk Milan aan. "Hoe kan hij zo zijn, zijn fucking eigen vrouw de moeder van zijn kinderen vermoorden, hoe?" vraag ik onbegrijpelijk. "Ik weet het niet." tranen prikken achter mijn ogen. Milan ziet het en trekt me in een knuffel. Hij wrijft geruststellend over mijn rug. "Ik ga het hem nooit vergeven, nooit, hoe kan hij zo zijn." "Ik weet het niet." 

Ik loop het huis binnen. Milan en ik hebben alle brieven gelezen en we zijn naar mams graf geweest. Ik zie Nathan op de bank zitten. Hij kijkt bezorgd op als hij mij hoort binnen komen. Hij komt mij kant op lopen en trekt me in een knuffel. Ik kan het niet meer aan en laat al mijn tranen gaan. Als ik rustiger ben geworden gaat hij op de bank zitten en trekt mij op zijn schoot. "Wat is er dat je zo emotioneel bent?" vraagt hij. "P p pap hee heeft mam ver vermoord." stotter ik "Hij kijkt mij geschokt maar ook verbaasd aan. Ik pak de brief en geef hem aan hem. Hij opent het en begint met lezen. Naar een tijdje hoor ik hem geschokt naar adem happen. "Oh god, kom hier." Hij trekt me weer in een knuffel en weer laat ik alles gaan. Dit is de tweede keer in mijn leven dat ik zo hard gehuild heb.

"Ik mis haar zo en dat heb ik te danken aan mijn bloed eigen vader, en ik snap niet dat ze niet gewoon eerder is weg gegaan." Nathan trekt terug uit de knuffel en kijkt me aan. "Ze wou jullie waarschijnlijk niet uit jullie vertrouwde omgeving halen." Ik knik begrijpelijk. "Dat vind ik zo lief aan haar ze kiest altijd voor een ander dan voor haar zelf." zeg ik glimlachend. Nathan knikt en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ik kruip dicht tegen hem aan. "Morgen gaan we eindelijk trouwen." Ik knik en krijg een grote glimlach op mijn gezicht. "Ik heb er heel veel zin in." Na een tijdje voel ik mijn ogen zwaar worden en val ik in slaap.

Nathan zit tegen over mij op een stoel  met een pistool tegen zijn hoofd. Hij zit onder de wonden en bloed. "Hij gaat er aan in 5, 4, 3,"  zegt een kille stem om me heen. "NEEEEE, niet doen!!" schreeuw ik. "2, 1"  ik hoor een schot en ik zie Nathan slap in zakken. "NEEEEEEEEEEE!!" schreeuw ik. Ik wordt ruw door elkaar geschud. "Lexi!"

"Lexi"

"Lexi"

"Lexi, wakker worden." Ik schiet bezweet en met een hoge ademhaling omhoog. Ik zie Nathan bezorgd kijken. Ik vlieg hem om de hals. "Omg, je leeft nog." "Rustig het was maar een droom." Ik knik. Hij opent zijn armen en ik kruip dichter tegen hem aan. "Het komt goed." Hij geeft mij een kus op mijn hoofd en doet het ligt uit. Ik sluit mijn ogen en val al snel weer in slaap. Op naar 1 van de mooiste dagen van mijn leven.

🃏