Maffia Girl ✓

27

"Lex, Lexx, LEXX VERDOMME WORDT WAKKER!!" hoor ik Kate in mijn oor schreeuwen. Ik kreunde en sloeg naar achter. Ik hoorde een pijnlijk geluidje uit Kate nadat mijn hand haar gezicht raakte. "Sorry sorry sorry het was niet de bedoeling jou te raken." zei ik geschrokken. "Ik ga jou nooit meer wakker maken, ik heb gewoon medelijden met Nathan." zei ze wrijvend over haar wang. Ik grinnikte. "Ik kreeg je maar niet wakker, het heeft wel een kwartier geduurd waardoor je nu moet haasten want we moeten zo naar het vliegveld. "Hoe laat is het?" vroeg ik voorzichtig. "uhh kwart over negen." zei ze. "KWART OVER NEGEN." schreeuwde ik verschikt. "Dan hebben we nog maar 5 minuten want het is tien minuten rijden en ze landen om half tien." zei ik gestrest. "HALF TIEN." schreeuwt nu ook Kate. Ik keek haar raar aan. "Uhh, ze landen toch kwart voor tien." vroeg ze. "Nathan appte dat ze om half tien lande." zei ik. "Fuck, dan mogen we nu wel heel snel zijn." zei zij nu ook gestrest. Ik grinnikte en sprong uit bed om het eerste beste kleding zetje aan te trekken dat ik vond. 

We lopen gehaast het vliegveld binnen. "Zullen we iets gaan eten, ik heb honger." zei ik. "Jij hebt altijd honger." zei ze lachend terug. "Dus, laat mij, ik ben zwanger en mijn mega kind eet gewoon heel veel." zei ik dramatisch en wrijf over mijn zichtbare buik. Kate schoot in de lach. "Ja, lach maar ik krijg het nog moeilijk met dit mensje in me." zei ik. Ze moest nog harder lachen. We bestelden beide een broodje.  "Ik heb ze echt gemist." zei Kate. Ik knikte instemmend. "Ja, ze zijn lang weg geweest." zei ik. "Maar, zullen we binnenkort gaan winkelen voor baby kleertjes?" vroeg ik. Kate kreeg een enthousiaste lach op haar gezicht en knikte hevig. "Altijd al willen doen." zei ze. Ik knikte enthousiast. "Nathan en ik hebben al de hele tijd de discussie of het nou een meisje of jongen is. Hij denkt een jongen en ik denk een meisje." zei ik glimlachend als ik aan het moment denk. Een klein meisje komt huilend onze kant op. "Ikke mijn mama kwijt zijn." zegt ze met een zielige blik. Ik pak haar op en zet haar op mijn schoot. "Hoe ziet je mama eruit?" vraag ik lief aan het meisje. "Lief, mama lijken op jou." zei ze. Ik kijk om mij heen en zie een vrouw nou eerder meisje van ongeveer mijn onze leeftijd misschien iets ouder paniekerig om haar heen kijken. Ik wijs naar haar en kijk het meisje vragend aan. "Is dat jou mama?" vraag ik. Ze knikte enthousiast en trekt me mee naar haar mama. "Schatje toch, mama was jou kwijt." zegt de vrouw tegen het meisje. Ik kijk glimlachend toe. Ze kijkt me aan met een glimlach. "Bedankt dat je mijn dochter weer bracht." zei ze. Ik knikte en wreef onbewust over mijn eigen buik. "Natuurlijk." zei ik glimlachend. "U hebt een lieve dochter." zei ik. "Zeg maar je." zei ze en stak haar hand uit. Ik schudde die. "Lexi." zei ik glimlachend. "Anna, krijg jij ook een kindje?" vroeg ze kijkend naar mijn buik. "Ja, maar dat duurt nog wel een paar maanden." zei ik wrijvend over mijn buik. Ze knikte.  Mijn mobiel trilt. 

Nathan❤💩: 'We zijn geland, als je voor het raam staat kun je ons zien.'

U: 'Oke, tot zo'

"Ik moet weer verder." zei ik tegen Anna. "ja wij ook, doei." zij ze. Ik zwaaide nog naar het meisje en liep weer terug naar Kate. "Ze zijn geland. Als we voor het raam staan dan kunnen we ze zien." zei ik wijzend naar het raam. Kate knikte en we liepen naar het raam. Ik zag het vliegtuig landen. De vliegtuig deur ging open. Er kwamen eerst mannen met grote wapens naar buiten, ik herkende ze allemaal van de maffia van mijn vader of die van Nathan. Na de mannen zie ik Ryan met achter hem Nathan uit het vliegtuig komen, ze krijgen beide een grote glimlach op hun gezichten als ze ons zien. Ik en Kate zwaaien en rennen naar de deur om naar ze toe te gaan. Ik wil net naar Nathan rennen als ik geweerschoten hoor en Nathan door zijn benen zakken. Ik gil. Ik ren zo snel mogelijk naar Nathan en kniel bij hem. "Nathan, nee, je mag niet opgeven, ik hou van je." zeg ik paniekerig. Nathan heeft een schot in zijn borst en buik. "Nathan, alsjeblieft, hou vol." zeg ik nu huilend en leg zijn hoofd op mijn schoot. Weer hoor ik geweerschoten. "Doelwit uitgeschakeld." hoor ik Ryan kil zeggen. "L L Lexi, ik hou van je, ik haal het niet, vergeet me niet alsjeblieft." zegt Nathan zacht en moeizaam. Ik huil nog harder. "Alsjeblieft, hou vol, je kunt dit." zeg ik ook al weet ik dat dat niet waar is. Waarom doet ook verdomme niemand iets, Nathan ligt hier dood te gaan en iedereen doet of dit normaal is. Kate en Ryan komen aangerend. Kate ook met tranen in de ogen en Ryan met een spijtige blik. "Ik...ik...ik ik hou van je, mi amor." zegt Nathan bijna onhoorbaar waarna hij zijn ogen sluit. "Neeeee, alsjeblieft je mag niet dood gaan, alsjeblieft, ik hou van je." schreeuw ik huilend waarna ik Nathan kus. Ryan legt zijn vingers in Nathans nek om te checken. Hij kijkt me aan met een spijtige blik waardoor ik nog harder ga huilen. "Alsjeblieft" zeg ik huilend. Ik hoor auto's aan komen maar besteed er geen aandacht aan. Ik leg mijn hoofd op Nathans borst en begin nog harder te huilen. Hij is dood, dood, hij komt nooit meer terug nooit meer kan ik in zijn mooie ogen kijken, nooit meer kan ik zijn vrolijke lach horen, nooit meer vasthouden, nooit meer kussen, nooit meer. Alle hoogte punten en diepte punten van ons samen komen in een flits voorbij. Ik schrik op van een hand op mijn schouder. Ik kijk op en kijk in de ogen van Nathans vader. Hij gaat op zijn knieën naast mij zitten en trekt me in een omhelzing. Weer begin ik te huilen. Hij is weg, echt weg. Ook hoor ik hem zachtjes huilen. Nooit gedacht dat ik deze man zou zien huilen. Hij staat op en trekt mij nog altijd huilend mee. Ik kijk nog één keer achterom naar Nathan en wordt daarna in een auto gezet. "Laat dit een droom zijn, alsjeblieft." zeg ik zachtjes en huilend. Kate wordt ook de auto in gezet. De tranen lopen over haar wangen. Ze kijkt me aan en trekt me in een knuffel, en weer barst ik in tranen uit. Als je mij een paar jaar geleden had gezegd dat ik zo hard om iemand zou huilen had ik je uitgelachen en nu is het echt gebeurt. "Sssh rustig maar." zegt ze lief. Langzaam val ik in haar armen in slaap. 

Nu haten jullie me ;)

🃏