KAYANIN AĞZINDAN
Ne kalbi durmuş olamaz daha fazla dayanamadım kulana yaklaştım
"beni bırakamassın gidemessin beni böyle bırakamassın hiçmi üzülmiyiceksin gityin yerde gel meleğim nolur gel bırakma beni "
"nabız geldi tansiyon düzene girdi ve kalbi tekrar atıyor "
"teşekkür ederim meleğim beni ve bebeğimizi bırakmadığın için "
sonra doktorlarla birlikte odadan çıktık olanları sakin bir şekilde herkze anlattım sonra duvarın dibine tekrar gömdüm kafamı ve sonrası uyku
"Deren gitme beni bırakma nolur bırakma beni ölme Deren ölme "
"Kaya uyan Kaya "
"he he noldu "
"uyuyordun rüya görüyordun heralde bağırıyordu "
sonra Koraya sımsıkı sarılıp ağladım o sırada herkez uyumuş bende yoğum bakım camının altına tünedin Didem ve Damla eski evlerine gitmişler Mirayada yalvardık ama gitmediler annemler ve onu anneleride bize gitmişler
"Kardeşim Deren beni bırakmasın ben onsuz yaşayamam bebeğimle beni bırakmasın ben onsuz bu kadar sene zor dayandım tekrar dayanamam beni bırakmasın "
"Deren seni bırakmaz seni çok seviyo o şu an sadece uyuyor çok yorgun düşmüş sadece bırakalım uyusun öle düşün sende salma kendini nolur "
o sırada Derenin odasındaki makineler tekrar ötmeye başladı Koraydan uzaklaştım cama yöneldim o sırada doktorlar geldi hemen odaya girdiler bende tutamadım kendimi bende odaya girdim elini tuttum bu seferki farklıydı vücudu soğuktu hayır olamaz beni bırakamaz
"bitanem beni ve bebğimizi bırakma gitme nolur gitme "
"durumu düzeldi doktor bey bence Kaya bey ve diğer iki arkadaşı odada kalsınlar hasta bunları hissediyor "
"tamam hemşir hanım Kaya bey burada durabilirsiniz iki arkadaşınızda gelsinler ama Deren hanım birdaki nöbeti atlatamayabilir herşeye hazırlıklı olun geçmiş olsun "
"saolun doktor bey "
sonra Koray ve Mira içeri girdiler korayla Mira koltuğa bende Derenin yanındaki sandalyeye geçtim ama Mira dayanamadı arkadaşının yanına gelip elini tuttu
"Dereni bak bitanecik arkadaşın burda herkez senin uyanmanı bekliyor hadi bitanem uyan bak benim bebeğim arkadaşsızmı büyüsün daha önümde koca bir ömür var biz çocukken birbirimizi hiç bırakmıycaz diye söz vermediki şimdi beni bırakıp hiç bir yere gidemessin hadi aç gòzlerini "
tabi bunları söylerken hüngür hüngür ağlıyor sonra yanına Koray geldi zorda olsa koltuğa oturtturdu bende elink tutup yüzünü incelemeye başladım o kadar güzelki tam bir melek gibi benim meleğim beni bırakmaz gidemez sonra gözüme saat takıldı saat 6 tı olmuş güneş bile doğmuş sonra Mirayla Koray kafeteryaya indiler bizde meleğimle odada yanlız kaldık
"Meleğim hadi aç artık gözlerini ben bir gün bile sensizliğe zor dayandıysam beni bir ömür sensizliğe hapsetme aç gözlerini gözlerinin mağviliğine hapset beni nolur uyan artık"
sonra yüzüne biraz bakındım ve işte beklediğim an mavilik
