Bu cehennem hayatımdan gerçekten sıkılmıştım.
Ve o gece yani 4 mayıs gecesi özgürlüğümü kutladım.
Evden kaçtım !
Haahhahh sonunda hayallerimi gerçekleştirecektim, tiyatrocu olup çok mutlu bir hayat yaşayacaktım.
Tabi bu kadar kolay değildi.
4 mayıs gecesi sırt çantama bir hırka iki tişöt iki pantolon cep telefonum ve müzik çalarımı atıp evden çıktım.
Bir villada yaşadığımız için bu o kadar zor olmamıştı.
Yakınlardaki bir otobüs durağına gittim.Otobüse atlayıp Kadıköye gittim. Çünkü ordaki tiyatro sahnesinde büyümüştüm diyebilirim.Yakınlarda otele bakmaya başladım. Çok lüks oteller vardı ama benim aradığım uyduruk birşeydi. Ben lüksten hep nefret etmişimdir.
Sonunda aradığımı bir sokakta buldum.
Hemen odama yerleştim ve güzel bir uyku çektim.
Ertesi gün erkenden kalkup kuaföre gittim.Saçlarımı kısa kestirip kırmızıya boyattım.Sonra dövmeciye gittim ve boynuma "I'M FREE" (özgürüm) yazdırdım. Evet biraz acıdı. Ama artık gerçekten özgürdüm.!
Sonra gidip burnuma piercing taktırdım.
Herhalde artık beni tanıyamazlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bu Benim Hayatım
JugendliteraturEvet,kaçtım.Sokaklar tehlikelerle doluydu ama hiç birisi ben yıldıramadı.Çünkü ben annemim kızıydım.
