Sabah güneşinin doğmasına yakın bir saatte alacakaranlıkta yürüyen Roxxie, sokakların sessizliğinde işine odaklanmış bir şekilde dolaşıyordu. Aradığı şeye çok fazla odaklanan Roxxie, bir yandan da gece yarısı yaşanan olayları düşünüyordu. Hâla inanamıyordu, NİKKİE BUNU NASIL YAPABİLİRDİ?...
Roxie'nin kaybedecek bir saniyesi bile yoktu. Sokağın kaldırımlarında ayak sesleri ardarda yankılanıyordu. Saatlerdir arıyordu ama neden bulamıyordu,NEDEN... NEDEN... NEDEN... NEDEN... NEDEN.....
Kendi kendine söyleniyordu:
-Nerede olabilirdi... Nerede...
Yavaş yavaş gücünü yitiriyordu, koşmaktan ve aramaktan çok yorulmuştu. Durmak istiyordu ama..... bunu yapamazdı... Yoksa herşey için çok geç olacaktı.
Hava daha da aydınlanmaya başlamıştı, Ama Roxxie'nin hala biraz ümidi vardı. Onu bulamazsa bunun hesabını Nikkie'ye ödetecekti, yaptığı şey işten bile değildi.
ANİDEN !!
İŞTE !!??!??!
ORADA !!!!!!!
Roxxie:
- SAMY !!!!!!!?!?!!!!
????:
Huh...
Roxxie:
- SAM...Y... SEN....Mİ..Sİ...N?????
????:
- .R..x....i....e...
Roxxie:
- Sen.... iyi...misin?!?!??
????:
-R..Ox...Xi...E
Roxxie:
- Bana neden öyle bakıyorsun?????
???????!!!:
- Di...kK..A.t E..t
Roxxie:
- NE!!!?!
(ÇATTTT)
