Eylül bir mektup yazıp bırakmıştır. Oğlunu öpüp evden kimseye gözükmeden çıkmış ve havaalanına gitmiştir. O ara Ali,Kızlar ve Hülya da gelmiştir. Leyla kapıyı açar. İçeri geçerler. Kamera kayıtlarını izlerler.
"Kendimi İdil Komiser Olarak Tanıştım. "
"Kızı ben kaçırdım."
Bütün her şey vardır. Ali sinirle kalkar.
Ali;Ya sen ne istedin lan karımdan?! Niye yalan söyledin?! Derdini söyleseydin ya! Eylül ne- O ne ya?
Mektubu görür. Açar.
Ali ve Kızlar, Siz şu an bunu okuyorsanız ben çoktan gitmişim demektir. Berk Efe odada. Ben artık yokum. Kardeşlerim ve Oğluma dokunmayın. Onlar Leyla'ya Emanet. Siz bana güvenmediniz, inanmadınız. Meral'e söyleyin. Salak salak triplere giriyormuşum. Kimsenin kalbini kırmak istemem, ama artık yiğenim, oğlum ve kardeşlerim hariç kimseyi artık sevmiyorum. Bunu siz yaptınız. Artık eski Eylül yok. Ali, o boşanma konusu yalandı Sevgilim. Sana hâlâ böyle diyorum, çünkü seni hâlâ çok seviyorum. Ben sana yeterince güveni veremedim. Üzgünüm. Verseydim bana inanırdın. Ben seni ne zaman kıskandım da inanmadın bana? Ama boşver tamam mı? Oğlum büyüyünce annen öldü dersin. Hülya ile evlenmek istersen seni tutmam. Çünkü artık hiç biriniz zerre umrumda değilsiniz. Bana yaşattığınız her şeyi yaşamanız dileğiyle. Yalancı Eylül
Kızlar hüngür hüngür ağlıyordu. Leyla konuştu;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
