''Να Ζείς''

''Ξυπνάτε''

Υπνωτισμένοι οδηγουμενοι προς μία ολοζώντανη παράνοια, ακολουθώντας τους ρόλους που τους έχουν μοιράσει.
Κινούνται σαν αβουλα όντα, ζώντας τις μίζερες ζωές τους ως μικροαστοί, βυθισμένοι σε μια ψευδαίσθηση που τους προσφέρει η τηλεόραση τους.

Σκληρές εικόνες της καθημερινότητας φαίνεται πως δεν τους απασχολούν. Άνθρωποι καθιστοί σταυροπόδι στα πεζοδρόμια ζητώντας έστω και ένα νόμισμα.
Παιδιά που δεν έχουν φάει για εβδομάδες και ψάχνουν για ένα ικανοποιητικό αποφάγι, μέσα στους κάδους, ρισκάροντας την ζωή τους.
Μα κανείς δεν νοιάζεται!

Το κλάμα, ο πόνος, το αβάσταγο ρίγος στην καρδιά του ανέργου, που βρίσκεται σε απελπισία, μιας και δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του, ωθείται στο έγκλημα μόνο και μόνο για να κρατήσει την αξιοπρέπεια που του στέρησαν.
Μα κανείς δεν νοιάζεται!

Ο φόβος στα μάτια του προσφυγα, για την επιβίωση του. Τα όνειρα για ελευθερία.
Ο καθημερινός πνιγμός ανθρώπων στα άδυτα και κρύα νερά του πελάγους.
Νεκρά μωρά ξεβρασμενα στις ακτές. Οι χαμένες ελπίδες χιλιάδων ανθρώπων για μία καλύτερη ζωή, εξατμίζονται εξαιτίας συμφερόντων.
Μα κανείς δεν νοιάζεται!

Ένας επαναστατημένος μαύρο ντυμένος έφηβος ορθωνει το ανάστημά του, και φωνάζει με όλο το πάθος που κρύβει στα εσωψυχα του:<<Ξυπνατε Ρομποτακια>>. Κι άλλοι νέοι τον ακολουθούν στον κοινό αγώνα για επαγρύπνηση και απελευθέρωση από κάθε δυναστεία.
Κάποιος νοιάζεται!

Αν και με αργούς ρυθμούς, αρχίζουν να ξεφορτωνονται τα προσωπεία που τους ανάγκασαν να φορεσουν, αρνούμενοι κάθε πλυση εγκεφαλου.
Το χαος αντικαθίσταται από μια ηλιαχτιδα που οδηγεί στο ελπιδοφόρο αγνωστο, εκεί που η ειρήνη
ενώνεται με την αλληλεγγύη.