Heartbeat (Ilse de Lange)

Hoofdstuk 28

Caitlyn

Samen met Yori, Bart, Ilse en Lily loop ik naar buiten toe. Bart heeft zijn arm om Ilse heen geslagen en Yori loopt aan de andere kant van Ilse. Ik merk aan de manier waarop mam loopt dat ze erg moe is. Nog steeds is haar lichaam nog niet volledig hersteld van de ontvoering. 'Het was echt heel gaaf,' hoor ik Lily tegen mij fluisteren en ik glimlach. 'Ja hé,' zeg ik zacht zonder dat mam, Bart en Yori het horen. Gelukkig is het rustig op straat waardoor de kans heel klein is dat mam, Bart en Yori herkent zullen worden. Ik weet zeker dat mam nu niet echt veel zin heeft in fans namelijk. 

Na een paar minuten lopen komen we aan bij de auto en we stappen allemaal in. Mam gaat op de bijrijdersstoel zitten en Bart achter het stuur. Yori, Lily en ik gaan op de achterbank zitten en we maken alle drie onze gordels vast.

Ilse

Vermoeid ondersteun ik mijn hoofd met mijn hand en mijn elleboog rust op de autodeur. 'Gaat het?' vraagt Bart bezorgd en ik kijk hem glimlachend aan. Nog steeds zit ik in een soort roes en ik kan nauwelijks geloven dat het concert nu echt voorbij is. Het was zo leuk om te doen. 'Ja. Ik ben alleen erg moe,' zeg ik zacht en Bart knikt begrijpend. 'Dat begrijp ik volkomen, Ils,' zegt hij zacht en hij legt voorzichtig zijn hand op mijn hand die op mijn bovenbeen rust. Ik glimlach met tranen in mijn ogen en staar dan weer uit het autoraam. Mijn gedachten zijn weer terug bij de twee weken die ik vast heb gezeten in de kelder van het huis van Alex en Caitlyn.

Als de auto na een uur stopt schrik ik op uit mijn diepe gedachten. 'We zijn er,' zegt Bart en we stappen allemaal uit. Yori blijft vannacht ook bij ons slapen. We hebben toch kamers genoeg waardoor dat makkelijk kan. 'Gaan jullie zo ook naar bed toe meiden?' vraagt Bart aan Caitlyn en Lily zodra we binnen staan en beide meiden knikken. 'Ja,' antwoord Caitlyn en ze geeft mij een knuffel. 'Probeer niet aan de ontvoering te denken, mam... Alex kan je niks meer doen,' fluistert ze zodat alleen ik het kan horen. 'Ik zal het proberen. Ga jij maar lekker slapen, lieverd.' Ik druk zachtjes een kus op haar kruin waarna ik haar los laat. 'Doe ik. Welterusten!' Caitlyn en Lily gaan naar boven toe en ik kijk de meiden na met een trotse glimlach op mijn gezicht. 'Gaan wij zo ook slapen?' stelt Bart voor en ik knik. 'Ja. Ik kan nog steeds niet geloven dat we het concert hebben gegeven. Het lijkt wel of ik me in een soort roes bevind,' zeg ik zacht en hij glimlacht. 'Dat gevoel heb ik ook,' glimlacht hij en hij drukt zachtjes een kus op mijn voorhoofd. 'Ik ook,' fluistert Yori met een vermoeide stem en ik kijk haar bezorgd aan. 'Misschien moet jij ook gaan slapen. Je ziet er moe uit,' fluister ik en Yori knikt. 'Goed plan. Welterusten alvast,' glimlacht ze en we lopen met z'n drieën naar boven toe. Yori vertrekt naar de logeerkamer en Bart en ik gaan naar onze eigen slaapkamer toe. 

Ik haal nog even snel mijn make-up van mijn gezicht af waarna ik naast Bart onder de dekens ga liggen. 'Ik ben trots op je, Ils,' fluistert hij met een lieve glimlach en ik druk zachtjes een kus op zijn lippen. 'Dankjewel,' fluister ik en hij doet het licht van het nachtlampje uit. Dan ga ik dicht tegen hem aan liggen en sluit ik mijn ogen. Met mijn gedachten bij het concert val ik uiteindelijk in slaap.