The Ice Princess is Inlove with her Uncle [On-Going]

Chapter 14: Real Mom

*Jasmine’s POV*

Tinawagan ko ang Mom ko para sabihin na tapos ko ng tulungan ang kaibigan ko. Nang papunta na ko kung nasaan sila nakita ko kaagad ang mga auntie ko tapos na siguro silang magshopping kasi naman ang daming bitbit na paper bags ng mga asawa nila. *aww I feel sorry for them*

Nang pauwi na kami napansin kong wala si uncle Troi *saan kaya nagpunta yun?*

“hey Oppa, nasaan si uncle Troi?” I asked Justine

“nakita ko silang naguusap ng Mom at ng mga auntie mo sa labas ng mall kanina.. pero nung pumasok sila din a nila kasama si Troi”

“sige tatanungin ko nalang si Mommy” lumapit ako sa Mom ko at tinanong sya

“may gagawin lang daw sya.. babalik daw sya mamaya” said Mom. Pansin ko na parang may tinatago sya sakin, baka siguro nagiimagine lang ako.. kaya I asked her again about something

“Mom kalian pala natin bibisitahin sina grandma and grandpa?”

“pupunta mga auntie mo bukas, kung gusto mo sumama ka nalang sa kanila”

“di ka sasama?”

“gusto ko sana kaso busy na ako bukas sa work ko”

“okay” sabi ko nalang, trying not to be disappointed. Talaga naman busy sila sa work nila this past few days

*pero okay lang kasama ko naman ang mga aunties ko*

---------------------------------

*Troi’s POV*

Tinawagan ko na ang number na ibinigay sa akin ni ate Nicole.

*ring.. ring..ring..*

“hello”

“hello? Is this Rose?”

“yes, sino to?”

“this is Troi” *silence* then I hear her voice again.

“si troi ba talaga to?” naririnig ko na parang naiiyak na sya

“okay lang bang magkita tayo?

“yes, ofcourse” I said “I’ll wait for you at Star Cafe”

“okay”

I hung up at agad na pumunta sa Star Cafe, I waited for about 10 minutes at nakita ko na nga sya. She is a short woman with long black hair at nagulat ako kasi pareho kami ng hugis ng mata.. Hindi ako makapaniwala na sya ang tunay kong ina.

“TROI!” bigla nya akong niyakap habang umiiyak at niyakap ko din naman sya para na din akong naiiyak. Kumalas na din kami sa pagkakayakap at umupo na para makapagusap.

“hindi ako makapaniwalang ikaw na yan, after 20 years nakita na din kita.. patawarin mo ko kung hindi kita nahanap ng mas maaga pa”

“okay lang po, pero pwede nyo bang ipaliwanag sakin kung bakit nyo ako pinaampon sa mga magulang ko ngayon?”

“sa totoo nyan.. ako at ang ama mo ay matagal ng nagdivorse, huminto ang ama mo sa pagaalaga at pagsuporta sa iyo noon kaya ako ang kailangan magpalaki sa iyo. Pero nagging mahirap sakin na buhayin ka walang wala ako noon, nawalan ako ng trabaho at nalugmok sa kalungkutan dahil na din sa paghihiwalay naming ng ama mo. Ayokong maghirap ka din katulad ng pinagdadaanan ko kaya nagpasya akong ipaampon kita. Gusto ko lang naman na magkaroon ka ng magandang buhay, at hindi nga ako nagkamali ngayon. May sakit na cancer din ang ama ko noon, nabaon ako sa utang para may pambili ng gamot nya at may pambayad sa hospital bills. Kaya hindi na kita naasikaso noon. Pero ngayong maayos na ang lahat. Gusto kong malaman mo na ang totoo mong pangalan ay Micheal Brian Gonzales pero okay lang naman kung ayaw mong gamitin yun."

“okay.. now I know your reasons, bakit hinanap mo na ako ngayon?”

“gusto ko lang Makita ka at malaman ang kalagayan mo. Noong nalaman kong isa ka na palang singer ngayon, nagulat talaga ako sa mga pagbabago sa buhay mo. Isa na ako sa pinakapround na ina para sayo”

“thanks.. pwede pa ba tayong magmeet next time?”

“syempre naman, Masaya akong marinig sayo yan.. gusto ko din ipakilala sa iyo ang kapatid mong babae”

“I have a sister?”

“yes, stepsister.. meron ka din stepbrother sa pamilya ko ngayon”  *a brother! Finally! ^_^*

“okay, gusto ko ding Makita sila”

“sige.. kailangan ko na ding umalis may trabaho pa kasi ako. Masasabi ko lang na isa na to sa pinaka masayang araw sa buhay ko kasi nakita na uli kita” sabi nya habang nakangiti

“alam nyo po, para kayong teenager”

“talaga? Hahaha.. 50 years old na ako at tinawag mo pa akong isang teenager” natawa lang sya

“sana makapagusap uli tayo” nagpaalam na ko sa kanya