Hoofdstuk 12 ✔︎

34.4K 2.1K 578
                                    

Dark romance with a bit of pink

Hoofdstuk 12 - Stormy night part two


Ik moet eerlijk zijn. Ik twijfelde eerst wel of ik een hap moest nemen toen Caleb een bord spaghetti voor mijn neus schoof. Ik bedoel, het is Caleb waarover we het hebben. Voor hetzelfde geld had hij er een of ander toverdrankje ingedaan waardoor ik ook in een grompot veranderde, of in een eenhoorn etende oude man zonder tanden.

Die gedachte deed me grimassen. Ik wou niet veranderen! Ik vind Kate zijn leuk!

Kate relax, Caleb gaat je niet veranderen in een eenhoorn etende man zonder tanden.

"Weirdo, hou op met een conversatie met jezelf te houden en neem gewoon een hap," mompelde Caleb geërgerd en ging tegenover mij zitten.

Ik bloosde, nam mijn vork vast en draaide wat spaghetti op mijn vork. Langzaam bracht ik de vork naar mijn mond.

"Oh yummy," kreunde ik als ik alles door geslikt had. "Caleb die saus is heerlijk!" riep ik en keek hem aan.

Hij vocht even tegen de glimlach die op zijn gezicht wou verschijnen, maar glimlachte dan gewoon. "Weet ik, ik heb het gemaakt."

Ik likte mijn lippen en knikte voor ik me weer op mijn bord met de heerlijke lekkernij richtte.

Als ik niet zo afgeleid was door de spaghetti, had ik misschien gezien dat Caleb naar me aan het staren was, met een rare uitdrukking op zijn gezicht.

                                                                           *****

"Caleb ik ben serieus!" riep ik en sloeg mijn armen over elkaar.

Hij schudde zijn hoofd en ging languit in de zetel liggen. Daarna legde hij zijn arm over zijn hoofd zodat ik zijn gezicht niet kon zien. Zijn schouders schokte dus ik wist dat hij aan het lachen was.

Pff, mij aan het uitlachen eerder.

"Oké, wacht maar," zei ik en keek naar de muur. "Ik zal wel als laatste lachen als de kwaadaardige, rotte cupcake etende eenhoorns jouw ontvoeren!"

Nu kon ik hem horen lachen.

"Weirdo, serieus, er zijn geen eenhoorns die alle mensen op aarde gaan ontvoeren en dan de planeet gaan verwoesten. Eenhoorns bestaan niet eens!"

Ooh makker, grote fout. Dat had je niet moeten zeggen.

Voor ik het wist zat ik bovenop Caleb en was ik hem aan het slaan met een kussen. Caleb was helemaal verast door mijn aanval en weerde zich niet een tegen het kussen, maar bleef me gewoon bevroren aanstaren.

"EENHOORNS BESTAAN, JIJ DONDERWOLK!" riep ik en sloeg hem nogmaals met het kussen.

"KATE!"

"Oh."

"Oef."

Plof.

"Kate!" riep Caleb en hield mijn polsen vast met een hand boven mijn hoofd. Ik lag op de grond terwijl hij bovenop me zat. Wel hij zat niet echt op me, hij had zijn knieën aan weerskanten van me geplaatst en hield zijn lichaam omhoog met zijn andere hand dat hij naast mijn hoofd op de grond zetten.

De rollen zijn omgedraaid. Héhéhé.

Caleb keek me geïrriteerd aan terwijl ik hem boos aankeek.

"Wierdo-,"

Ik draaide mijn hoofd koppig van hem weg. Hij zuchtte en liet mijn polsen los.

"Al goed, al goed. Eenhoorns zijn echt. Ze komen me telkens bezoeken in mijn dromen als ik slaap."

Dark romance with a bit of pink #Netties2016Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu