Երբ Թեհյոնը աչքերը բացեց,նա կանգնած էր ճանապարհի մեջտեղում:Նրան շատ ծանոթ է այդ ճանապարհը:Դա այն ճանպարհն է,որտեղ,որ ավտովթարը եղել է:
Ճանապարհը դատարկ էր,ոչ մի շունչ չկար: Գիշեր էր: Անտանելի քամի էր:
Այդ ճանապարհի վրա արյան հետքերը դեռ մնացել էին……
-Ահ երևի սա իմ դժողքն է,-բարձրաձայն ասաց Թեն
Վերադառնանք իրականություն
Ջիմինը այդ գիշեր,իր սիրելի ակումբում,խմում էր, և հանկարծ լսեց իրեն շաատ հարազատ ձայն: Նա լսում էր,թե ինչպես է Թեն խոսում ինքն իր հետ,բայց երբ Ջիմինը նրա քաղցր ձայնի փոխարեն լսեց,ջրի ձայնը,նա արագ դուրս եկավ ակումբից և գնաց նրա հետևից:
Ջիմինը փորձեց արագ հասնել Թեի մոտ: Նա առանց մտածելու,իրեն նետեց կամրջից և փրկեց Թեին
-աաաաաաաաաաաա, Կիմ Թեհյոն,-գոռաց Ջիմինը և շարունակեց,-ինչի ես ստիպում ինձ անհանգստանալ քեզ համար,Թեհյոն աա,-գրկեց Թեհյոնին և տարավ իր տուն
Նա ծանոթ բժիշկ ուներ,իհարկե ոչ մարդ : Հրավիրեց այդ բժշկին իր տուն:
-Դու,հասկանում ես,որ իրավունք չունես,ոչ մի գրողի տարած մարդու փրկել, Պակ Ջիմին,- բարկացած,արդեն կարմրած աչքերով ասաց այդ բժիշկը
-հա հասկանում եմ,բայց ես թքած ունեմ,այդ օրենքների վրա,-նայեց Թեին և շարունակեց,-ինձ չի հետաքրքրում փրկիր նրան ամեն գնով
-Դու գիտես,գոնե քեզ հետ ինչ կլինի?
եթե չգիտես ասեմ
Քեզ դուրս կշպրտեն,դեմոնից կդառնաս վամպիռ,իսկ վամպիռները նրաց համար ոչինչ են: ՈՉԻՆՉ:
-նա իմ համար ավելի կարևոր է,-ասաց Ջիմինը
Այդ բժիշկը զարմացած էր,բայց նրանք չշարունակեցին զրույցը,և փորձեցին փրկել Թեին:
Հետ գնանք Թեհյոնի երազը
Նա մթության մեջ կանգնած էր և այդ պահին տեսավ ,մի լույս:Այդ լույսից դուրս եկավ Ջոնգուկը:
-Թեհյոն ա
- Հյոն?
-Օհ դու չես մոռացել իմ ձայնը,-ժպտալով ասաց նա
-ինչի ես այս կերպարանքով,-հարցրեց Թեն
-դու ինձ էլ ուրիշ տարբերակ չէիր թողել:Ես ամեն օր տեսնում էի թե դու ինչպես ես գալիս իմ գերեզմանոց ,ինձ հետ խոսում,լաց լինում:Նաև մեղադրում էիր ինքդ քեզ ամեն գիշեր:Ես չէի կարող քեզ այդ վիճակում տեսնել:
-Հյոն,կներես ինձ,եթե ես չլինեյի,դու հիմա ողջ կլինեյիր
Ի Հյոկը ամուր գրկեց Թեին և ասաց.
- մենք,երկուսս մեր անուշադրության պատճառով ենք մեղավոր,
Թե երբ,որ դու դա ընդունես,ես կարող եմ հանգիստ հոգով հեռանալ,իմանլավ,որ իմ եղբայրը մնալով այս աշխարհում երջանիկ կլինի և կների իրեն
-աահ,անգամ այստեղ,քեզ հանգիստ չեմ թողնում ,- փորձեց Թեն կատակել,բայց չստացվեց,քանի,որ նրա արցյունքները սկսեցին դանդաղ գլորվել նրա այտի վրայով
մի քանի վարկյան անց
- Հյոն,խոստանում եմ,որ կներեմ ինձ, և կփորձեմ երջանիկ լինել:
-Թեհյոն ա,դու արդեն մեծացել ես,-ժպտալով ասաց Ի Հյոկը,-երջանիկ եղի Ջիմինի հետ
-դու.որտեղից գիտես ?,-կարմրելով ասաց Թեն
Հյոկը սկսեց ծիծաղել
-Նա քեզ սիրում է,այդ հարցում վստահ եղիր,-ասաց Ի հյոկը գրկեց վերջին անգամ Թեին և հեռացավ:
Կրկին վերադառնանք իրականություն
-Ջիմին,բռնիր նրա ձեռքը և բաց չթողնես,-ասաց բժիշկը
Ջիմինը բռնեց նրա ձեռքը և իր աչքերը փակեց: Նա տեսավ Թեին մթության մեջ կանգնած:
-Կիմ Թեհյոն
-Ջիմին?
-դու լսում ես ինձ?
-այո,լսում եմ
-աաախ,- ասաց Թեհյոնը և սրտի ցավից ծնկի եկավ
-հիմա լսիր ինձ ուշադիր,ինչ ասեմ ,արագ կատարիր
-լավ
-փակիր աչքերդ,պատկերացրու,որ դու բնության գրկում ես:Հիանում ես ամեն մի մանրուքով,շատ գեղեցիկ և ճերմակ մի թիթեռնիկ կանգնեց քո ձեոքի վրա:
Դու զբոսնում ես քո եղբոյր հետ,-Ջիմինը էլ չշարունակեց,քանի,որ Թեն արդեն այդտեղ չէր:Նա արդեն լիարժեք շնչում էր:
Մի քանի ժամից նա գիտակցության եկավ:
Ջիմը ամուր և երկար գրկեց Թեին:
-շնորհակալ եմ,որ վստահեցիր ինձ,ես քեզ երբեք մենակ չեմ թողնի,-ասաց ժպտալով Ջիմը և շարունակեց նրան գրկել(ավելի ճիշտ խեղդել :Դ)
