Bu Benim Hayatım

1. bölüm: " STAN "

" Bana bağırmayı kes anne ! " dedim. Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle silerken. Lanet olsun keşke kalem sürmek için bu kadar acele etmeseydim.

" Ben senin annenim ne dersem o ! " dedi tek kaşını kaldırarak.

" Sen benim annem değil ölüm nedenimsin ! " diye bağırdım ve hemen kapıyı sertce kapattım. Yatağıma uzandım.

Böyle konuştuğum insanlara nasıl aile diyebilirdim? Nefes aldıkça ölüyorum. Annem dediğim kadın benden beş yaş büyük biriyle evlendi. Neden böyle bir annem var? Neden ben bu lanet kadının kızıyım? Biriktirdiğim parayı toplayıp gitnek istiyorum bu evden. Neresi olursa olsun.

Çalan alarm sesi ile sıçrayarak uyandım. Okulun forması yerine kendi siyah kot pantolonumu üstüne bol siyah tişörtümü ve lacivert hırkamı giydim. Kafama taktığım siyah berenin üzerine giydiğim hırkanın kapsonunu geçirdim. Beat kulaklığımı taktıktan sonra uyduruktan bir çanta içine bir kaç hap tıkıştırdım...

Kahvaltı masasında duran 2 insana bakmadan kapıya yöneldim. İnsan demeye bin şahit ister gerçi.

" Yemeğini ye ! " dedi annem. " Buraya gel " dedi ses tonu sinirliydi ama bu benim umrumda değil. Kapıyı çekip dışarı çıktım. Kapının hemen yanında duran siyah catlerimi giydim.

Müziği açıp otobüs durağına ilerlemeye başladım. Okula gitmek için durakta bekleyen cıvıl cıvıl gereksiz derecede abartılı bir biçimde renkli giyinmiş yaşıtlarıma bakıp utandım. Hayattan haberleri yok. Acınası. Hepsinin beni süzdüğünü iliklerime kadar hissediyordum. Beyaza dönük platin uzun saçlarımı geriye savurdum. Bir kaç kız hakkımda konuşmaya başlayıp güldü. Onlara tip tip baktım. " Ne var? " dedim. Gülmeye devam ettiler. En sert tonumu takınarak " Defolun buradan" dedim. Durağın öbür ucuna hızla yürüdükelri anda şu süslü koleje giden otobüs geldi. Her biri çil yavrusu gibi otobüse koşturduysa da yerimden kımıldamadım. Iki kız içeriden korku içinde bana bakarlarken onlara vücudumun en kusursuz yerini gösterdim. Orta parmağımı.

Ve kolej yerine şehrin doğu yakasına giden boş otobüsü bekledim.

Eminem - Stan

Boş otobüste en arka koltuğa oturdum ve kafamı cama yasladım. Sonunda şarkı nakarata geldiğinde ağlamaya başlamıştım.

Ben Lamia. Babam ben daha doğmadan terketti annemi. Benim yüzümden. Annem nefret etti benden. Sevdiği adam gitmişti. Benim yüzümden. Defalarca kez merdivenlerden attı kendini düşmem için. Olmadı. İğne yaptırdı nefesim kesilsin diye. Çok güçlü tutundum ben hayata. Şans iğne kemiğime gelmişsağ omzumda bir göçük vardır bu yüzden. Bir damga adeta. Bir kanıt. Istenmedigimin kanıtı.

Ben, daha doğmadan şanssız damgası yemiş bir kızdım. Daha doğmadan nefret edilmiştim. Henüz gözümü dünyaya açmadan kapamam için ter dökmüştü yüzlerce insan. Zorum neydi? Neden tutundum ki bu kadar hayata? Hah. Daha doğmadan yaşamak istediğim bu hayattan neden şimdi ölesiye nefret ediyordum ki?

Sanki bilmiyorsun Lamia. Yapma bunu kendine. Kimse istemiyor ki seni.

Ama canım yanıyor. Hangi insan yapar bunu evladına? Kabul etmek lazım. Cennet her annenin ayağının altında değil.

***

Yazardan notlar

1 Hikaye ILAYDA2101 ve OLIMBERA5 in ortak hikayesidir. Lütfen düşüncelerinizi bildirin bize ^_^

2 Eminem- Stan. Bu şarkının çok özel bir hikayesi vardır. Stan, kendini Eminem sanan bir hayrandır ve hamile karısına işkence edip durur. Eminem'e sürekli mektup yazar ama bir türlü cevap alamaz. Bir gün sesini kayda alır ve karısını doğmamış bebeğini ve kendini öldüreceğini söyler. Eminem'den yine yanıt gelmez ve Stan dediğini yapar. Eminem cevap vermiyordur çünkü hiç birini henüz görmemiştir. Sonunda ses kaydı eline geçtiğinde haberlerde Stan vardır dediğini yapmıştır. Bunun hatrına Eminem hayranlarına Stan derler.

Umarım begenmişsinizdir. Yarın yeni bölümle buradayız! Kendinize iyi bakın.