კუნძული [ JIKOOK ] 🔞 [ დასრულებულია ]

თავი 22

-შენ ჯონ ჯონგუკი ხარ-ბრაზით თქვა ჯიმინმა.-თუ  უარყობ?

ალფა დაიძაბა,ეტყობოდა,რომ ჯერ ამისთვის მზად არ იყო ეხლა.

-არა,-უპასუხა გუკიმ.

ჯიმინი გაშრა. ის თავიდანვე ატყუებდა. ვიღაც მოხუცი შეაჩეჩა და შემდეგ დასცინოდა. შეეძლო ეგრევე ეთქვა.

-მე...-ომეგამ რამდენიმე ნაბიჯი უკან გადადგა, თან ლოყებს იწმენდდა,-მგონი ..ჩემი ფული უკვე გამოვიმუშავე.

გუკი გამჭოლი მზერით უყურებდა მას,შემდეგ კი ამოიოხრა.

-მე ამიტომაც მინდოდა შეხვედრა.-დაიწყო მან.

-ისევ რომ გეხმარე?-აენთო ჯიმინი.-როგორ ამბობდი:<ბოზური ტუჩები> ჯონ ჯონგუკის პენისზე,მას ურჩევნია საცვლებში ჩამიძვრეს და იქ ჩამიწყოს ფული,ვიდრე იმაში,რაშიც არ ერკვევა.

-ეს იყო სანამ...

-სანამ რა?-დაიღრიალა ჯიმინმა და პირზე ხელი აიფარა.

საერთოდ რატომ ცდილობს რამის გარკვევას? ჯონ ჯონგუკმა უკვე უარი უთხრა მათ. ეხლა კი უბრალოდ დასცინის. სწრაფად უნდა წავიდეს აქედან.

გუკიმ უცბათ მოკიდა ხელი და შეანჯღრია.

-იქამდე,სანამ არ გავიგე, როგორი ხარ,-კბილებში გამოსცრა მას.

-და როგორი ვარ?-ჯიმინი ცდილობდა თავის დახსნას, ტიროდა და ღრიალებდა.-იდიოტი,გულუბრყვილო დებილი, ხელმისაწვდომი ხვრელი კუნძულზე, მახინჯი ინვალიდი.

-რა სისულელეებს ლაპარაკობ,-გუკიმ მჭიდროდ მოუჭირა მხრებზე.-მე თითქმის ყველა მიცნობს,შენ კიდევ არა, სულელო, მაგაში არ გედავები,მაგრამ მე თითქმის მაშინვე შეგამჩნიე, როგორც კი ფეხი შემოდგი დარბაზში წყეულ გემზე. უკან დაგყვებოდი,სანამ შენ ვერ მხედავდი.

-გამიშვი-ჯიმინს არ უნდოდა მოსმენა.

რა მნიშვნელობა აქვს ვინ როგორ შეამჩნია.გუკიმ ის მოატყუა. ერთი სიყყვაც არ უთქვამს სიმართლეზე,თუმცა ათასჯერ შეეძლო ეს ექნა. მას უბრალოდ მოსწონდა ეს. ეხლა კი დაიბარა,შეიძლება მოიწყინა ან რამე ეგეთი, კიდევ ერთხელ დაცინვა მოუნდა.