Soyut Kadın'a Mektuplar

1

Sevgili Soyut Kadın..

  Her zaman sana ulaşmak istedim. Seni aradım durdum geceler boyunca. Nice mevsimler, seneler atlattım. Seni bulabildim mi bilmiyorum. Hayatım boyunca hep, sevilmediğim için üzüldüm durdum. Ama şimdi mevzular farklı. Çok seviliyorum. Her şeyden ve herkesten çok seviliyorum belki de. Hatta, bir anne bile sevemez çocuğunu böyle. Zamanında sevmeyi çok güzel becerirsin. Artık sadece sevilmeyi becerebiliyorum. Büyümek böyle birşey mi yoksa ? Ama eminim ki, büyümeyi beceremedim hala..
   Hissizleştim mi ki, özlemiyorum artık. Hiçkimseyi, hiçbir şeyi özlemiyorum artık. Hatta ağlayamıyorum bile. Ama yiğidi öldür hakkını da ver. Arada gözlerim dolmuyor değil. Hiçbir şeyi sevemiyorum artık. Maviyi, sevdiğim kişiyi, dostlarımı, ailemi.. Hatta Galatasarayı bile. An itibari ile Fenerbahçeli bile olabilirim, benim için hiçbir şey değişmez. Hayatımın hangi noktası bu ? Şarkıları, şiirleri bile sevemiyorum. Eskiden acıyı çok güzel hissederim, artık hiçbir duyguyu hissedemiyorum. Büyümek böyle birşey mi yoksa ? Ama eminim ki, büyümeyi öğrenemedim hala..
  Kahvenin tadı eskisi gibi değil. Mavi rengini yitirmiş. Sıcak yok! Soğuk yok! Sigara eskisi gibi iyi gelmiyor bana. En sevdiğim dizileri izleyesim yok. En sevdiğim yemek diye birşey kalmadı artık. Kitap bile okuyamıyorum artık. Bunun içine sen dahil..
 
  Yüksek bir yere çıkıp, yaşıyorum ulan ben hala diye bağırmak istiyorum. Ölmedim ulan ben, vallahi ölmedim. Almayın bu duyguları elimden. İnsan büyüyünce alınıyorsa duyguları elinden, büyümek için daha çok erken..