Ben en çok gitmenden korkuyorum
Bir gün yapayalnız kalmaktan
Güne gözlerimi sensiz açmaktan
Ve günün sonunda
Gözlerimi sensiz kapatmaktan
Sensiz nefes almak bile zorken
Sensizliği yaşamaktan korkuyorum
Ben hayatı boyunca
Hiçbir şeyden korkmayan ben
Seni bir gün kaybetmekten
Delicesine korkuyorum
Düşüncesi bile komik
Yüzünü, gülüşünü hatırlayamamak
Kokunu anımsayamamak
Sımsıkı sarılamamak
Sesini duyamamak
Ne kadar da korkunç görünüyor gözüme
Ben sensizliği düşünemezken
Bir gün bununla sınanmak
Zor hem de çok zor
O gün geldiğinde ne yaparım?
İnan ki bu sorunun cevabını bilmiyorum
Ben sensizliği bile daha düşleyemezken
Yaşamak! Nasıl yaşanır ki?
Ya da sahiden yaşanır mı?
Yaşar mısın, yaşadığını mı sanırsın?
Dil-i şeb
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DUYGU GEMİSİ
Thơ caYalnız şiir okuyarak, şiir yazılamayacağını anlatmak istedim ona. Şiir yazmak için şair olmak gerekmez, şiir yürektekini kağıda döktürür.
