Tutuklu [GülKad]

Rüya|#1

Tutuklu kalmak ne kadar zordur bilir misiniz bir kalbe? Çok zordur. Anlatılamayacak kadar zordur. Nefesiniz onun nefesidir, kalbiniz onun kalbidir, soluğunuz, adımınız, her şeyiniz onundur. Onunki de sizin. Konuşmaya gerek duymadan sevilir, bağlanılır.. Gözler anlatır, hisler anlatır olan biteni. Tutuklu kalmak öyle bir şeydir ki kopamazsınız. Sanki ilahi bir güç sizi kendinizden başka bir bedene zincirlemiş gibi olursunuz. Buna bazıları aşk der, bazıları ise tutuklu 'luk vakası..

Hikayenin karakterlerine gelecek olursak, pek fazla anlatılacak şey var. Ama ben uzun uzadıya anlatmayacağım ama siz yaşayın. Tüm kalbinizle benimseyin karakterleri. Ben öyle yapacağım. Her bir karakteri içimde hissedeceğim ki size en güzel şekilde yansıtabileyim.. Hikayeyi Gülperi'nin ağzından yazmaya çalışacağım. Fakat bazı bölümlerde bu değişebilir, istisnalar mümkündür.

Gülperi, ailesi olarak bildiği insanlardan sayısızca darbe yemiş bir kadın. Üniversitesini son sınıfta, geçim derdinden dolayı dondurmak zorunda kalmıştır. Babasının da ısrarıyla gerçekleşmiştir üniversiteyi dondurma konusu. Gülperi, sayısızca darbe yemesine rağmen, en vurucu olanı sona saklanmıştır. Babasının onu geçim derdinden ötürü satmasıyla, Kadir'le yolları kesişir.. Kadir, Gülperi'nin ortaokuldan kalma sevdalısıdır. Yarım kalmış, tamamlanmayı beklenen bir aşktır Gülperi ve Kadir aşkı. Araya giren yıllar zerre kadar etkilememiştir sevgilerini. Fakat hafıza, beyin hatırlayıp acı çekmesin diye geçici olarak geçici belleğe aktarmıştır tüm güzel anıları. Ta ki rastlaşana dek..

***

Kaderimden kaçmaya çalışırken başka bir debdebeye doğru sürükleniyordum. Arkamda 5 kirli sakallı adam benim peşimden koşarken, ben de derin derin soluk almaya çalışarak nefesimi dengeliyordum. Ama bu nereye kadar sürecekti? Farkı fazlasıyla açmıştım fakat nefesim tükenmek üzereydi. Sadece koşuyordum. Sahil boyu koştuktan sonra bir nefes molası vermek için durdum. Arkama baktığımda çok uzakta olduklarını görüyordum. Seçebiliyordum sakallarından dolayı fakat epey uzaktaydılar. Benim kafam, gözüm, beynim yoğun bir odaktayken, birden bir el hissettim sırtımda. Bana temas eden ele doğru dönünce tanınmışlık hissi hissettim karşımda duran adama karşı. Kalbimde sanki bir orkestra varmış da her bir telden seslerle gümbür gümbür çalmaktaymış gibi olmuştum. Yutkundum karşımdaki adamın kim olduğunu anlayınca. Gözlerinden tanımıştım onu..

“Kadir?..”

“Gülperi?”

Bir bana yaklaşan kirli sakallı adamlara, bir de kadire baktım. Kaçmam lazımdı, saklanmam lazımdı.

“Kadir.. Benim gitmem gerek.”

“Nereye?”

“Peşimdeler. Saklanmam lazım.. Soru sorma. Sadece saklanmam lazım.”

“Tamam, gel şu tezgahın altına girelim.”

“İkimiz mi?”

“Kimden saklanıyorsun bilmiyorum Gülperi ama evet şu an saklanılabilecek tek yer şu tezgahın altı.”

Tekrar arkama baktığımda, farkın iyice kapandığını görüyordum. Kadir'e dönüp başımla onayladım. Kadir elimi tutup beni tezgahın altına koydu. Sonra kendi de yanıma geldi. Herkese karşı gürleyebilen ben, şimdi Kadir'e bu davranışından ötürü kızamıyordum bile. Hatta bir şey itiraf etmek gerekirse hoşuma gitmişti bu tavrı.

“Şimdi sessiz olalım. Kimden saklanıyorsun bilmiyorum ama yakalanmanı istemem Gülperi.”

“Emin ol, ben de yakalanmak istemem Kadir.”

Kadir dolu dolu gözlerle bana baktı. Ben de gözümü ondan ayıramıyordum. Mahçup bir bakıştı bendeki. Ama onunki sanki anlatacağı çok şey varmış gibi bir bakıştı. Biz birbirimizi incelemeye başlamıştık sanırım. Sessizce, usulca, doya doya izliyorduk. Saçları capcanlı duruyordu Kadir'in. Yumuşacık olduğuna eminim. Hafif bir dökülmesi vardı saçlarında ama yakışıklılığından ödün vermemişti. Hala hatırladığım gibiydi bakışları, göz hatları.. Bana baktıkça içi titriyordu. Keza benim de öyle. Onun da bakışları benim saçlarımdaydı. Biz birbirimizi özlemiştik. Çok özlemiştik. Kafamda milyarlarca sormak istediğim soru vardı. Karşılaşmamız, rastlaşmamız onun benim kalbimi canlandırmasına sebep olmuştu. Sanki ucu alevden bir mızrak batırmışlardı tam göğsümün orta yerine, ve bugün o mızrağın ucunda kelebekler açmıştı. Kadir açtırtmıştı bu kelebekleri göğüs kafesimde. Biz birbirimizi derinlemesine yoklarken silah sesiyle irkildim. Hala ses çıkarmıyorduk. Ama kadir ani bir hamleyle yerinden kalktı. Bana eliyle burada kalmamı söylüyordu. Kalmak istemiyordum. Kadir'in adamlara söylediklerini dinlemeye koyuldum. Nasıl da korkusuz diye geçirdim içimden..

“Ne istiyorsunuz Gülperi'den?”

“Kadir Bey!”

Bir dakika, bir dakika. Bu adamlar Kadir'i tanıyor muydu yoksa?

“Kadir Bey.. Gülperi Hanım artık sizin nikahlı karınız.”

“Nasıl yani? Bana bulduğunuzu söylediğiniz kız Gülperi mi? Ne?”

Duyduklarıma inanamıyordum. Yerimden kalktığım gibi ateş püskürmeye başladım.

“Kadir? Bu adamlar senin adamların mı?”

“...”

Kadir gözlerindeki kızarıklıkla bana bakıyordu. Dokunsam ağlayacak kadar dolmuştu.

“Gülperi. Bunu sana yapamam. Benim karım olamazsın.”

“Kadir. Ben babamın zoruyla evlendim. Senin kim olduğunu bile bilmeden, zorla imza attırtıldım. Onlardan kaçışım bundan dolayı.”

“Gülperi. Yıllar önce senden neden ayrıldığımı merak ediyor musun?”

“Evet. Ediyorum tabii ki. Bir açıklama bile yapmadan terkettin beni.”

“Terkettim evet. Severken ayrıldım senden. Çok sevdim seni. Bak hala nasıl özlüyorum. Sanki hiç ayrılmamışız, aramıza mesafeler, yıllar girmemiş gibi seviyorum seni.”

“Kadir.. Biz evlenmişiz. Sen neyin peşindesin? Bu adamlar kim? Gerçek Kadir Aydın kim? VE AŞKIMIZDAN ÖLÜRKEN NEDEN BENİ TERKETTİN? BİZE BUNU NEDEN YAPTIN BE ADAM?”

Ve sayıklayarak gözlerimi açtım. Yine rüya görmüştüm.. Ama bu rüya daha öncekilerden çok daha gerçekçiydi. Kadir'in çaresizliği, benim çaresizliğim ,her şeyden gerçekçiydi. Ve ben bugün imza atacaktım. Babamın geçim derdi yüzünden beni saattığı adama imza atacaktım. Kadir'i her şeyden çok özlüyordum.. Ondan etkilenmiş olmam lazımdı.. Beni kurtaracağına hep inandığımdan, aşkımıza sahip çıkacağını düşündüğümden hep bir umut vardı içimde. Bu rüyayla içimden bir şeyler yeşertilmişti. Ve ben artık eskisinden çok daha fazla inanıyordum geri döneceğine. Gözlerimi tekrar kapattım seni diledim sevgilim.. Hey gidi ilklerim, çocukluğum ve sen, sadece sen..

***