Ya şaka gibi benim günlüğümü okumuş yeter artık herkes benimle uğraşıyor. Bu okulda okumak istemiyorum artık zaten biraz daha durursam hepsi topluca beni okuldan attıracaklardı. Kimse benim bu halimi kabullenmiyordu. Kabullenmelerini isteyen yoktu sadece boş yere uğraşmasınlar yeterdi. Ama malesef ki uğraşıyorlardı ve hiçte bıkacak gibi de görünmüyorlardı.
Böyle bir hafta geçti. O bir hafta boyunca o çocuk yani Berk bana yine bir şeyler yazıp vermemiş ve dememişti. Fakat sürekli bakmayı da kesmemişti. Sonunda bugün cuma idi. Matematik dersindeydik ve matematik sonuçları açıklanıyordu. Çok heyecanlıydım bi bana gelmemişti zaten hiç önlerde değildi adım bir kere hemen dense benim ki şaşırırdım.
"Nursen 50, Yasemin 85, Volkan 74, Erdem 68, Elif 90, Kader 95, Çiçek 45, Adem 78, Berk 70, İrem 100, Sevda 100..." dedi hoca. Çok mutluyum emeklerimin karşılığını almıştım 100 matematikte çok iyi bir nottu. Bazıları bana kıskanç gözlerle bakarken bazıları da 'kopyacı' diyordu. Hoca notları okumaya devam etti. 1-2 kişi daha da 100 almıştı.
"İrem seni yine sınav yapacağım"dedi Hoca. İçimden 'Efendim şaka mı bu?' dedim duyduğum an bu saçma cümleyi. Çok şaşırmıştım. Çok çalışmıştım ben bu sınava. Gözlerim yavaşça dolmaya başlamışken alkış sesleri yükseldi bu benim daha çok canımı yaktı. Bu haksızlıktı. Hoca ya öğrencilerden dolayı böyle yapıyor ya da biri gelip hoca'ya kopya çekti filan dedi ama ikinci seçenek bana saçma geliyordu çünkü hoca 'Bana şikayet için gelmeyin ben gerekeni yapıyorum'demişti. O zaman sınavda gördüyse ( yapmadığım şeyi nasıl görecekse ) neden gerekeni yapmamıştı ki. Öğrenci dolduruşu olduğu açıkça belliydi.
"Ama hocam ben çok çalıştım kendi emeğimle 100 aldığım sınava niye tekrar giriyorum ki?" dediğimde Hoca'ya karşı geldiğim için alkış sesleri biraz dinmişti. Asla Hoca'ya karşı gelmemiştim bu zamana kadar.
"Çünkü ben böyle istiyorum"dedi Hoca. Ama ben gereken sınava girmiş ve 100 almıştım. Yine girmek istemiyordum. Gözlerim daha fazla dolmaya başlamıştı. Herkesin içinde asla ağlayamam.
Sakın ağlama irem sakın.
Pek ağlayan bir insan değildim aslında ama haksızlığa tahammülüm yoktu.
"Girmek istemiyorum ben hak ettiğim notu aldım girmeyeceğim" deyip. Hızlıca ayağa kalkıp hemen kapıya doğru yürümeye başladım. Alkış sesleri şaşkınlıktan dinmişti. Çünkü sınıfın en sessiz kızı olduğumu diyebilirdim. Tabi bu davranışım herkesi şaşırtmıştı beni bile.
"Kızım gel buraya!"dedi hoca ama dinlemedim. Koşarak tuvalete gittim. Ve 1 ders boyu ağladım. Zil çaldığında ağlamam durmuştu ama gözlerim kızarmıştı. Daha 1 ders vardı ama hiç yapmadığım şeyi yapıp kalmıyacaktım. Buna kendim bile şaşırşamda fazlasıyla kalacak halim yoktu. Hızlıca sınıfa girdim hoca yoktu teneffüs olduğu için girdiğim an herkes bana bakmaya başladı 15 kişi filan vardı sınıfta teneffüs olduğu için. Berk ve o yalancı kızda vardı. Onlarda bana bakıyordu çantamı alırken Berk'in şaşkın gözlerine 2 saniye bakıp hemen ayrıldım sınıftan...
1 hafta boyunca evde ağlıyordum çünkü annem sürekli bana kötü şeyler söylüyordu yani pek anlatılacak gibi değil aslında inşallah bugün de öyle şeyler demez.
Eve geldiğimde annem hemen daldı;
"Gel şuraya"dedi.
"Ne oldu?"dedim karşışındaki koltuğa otururken.
"Bildirim geldi neden 1 ders kalmadın okulda ha!"
"Anne bak şim-"
"Ben senin hep arkanı toplamak zorunda değilim anladın mı yeter be"dedi. "Şükür et ki söz verdim babana senin o lise'ni okutacağıma yoksa vermiştim şimdi seni yatılı liselere"dedi ve yine aynı sözler...
"Yeter artık ben gidiyorum içeri"dedim içeri giderken.
O babamın isteği lise'yi okumayacağım kuralları çiğneyip yatılı lise'ye gidersem kurtulurdum. Annem beni yatılı lise'ye yollardı. Madem beni istemiyor uzatmaya gerek yok...
3. Bölüm Sonu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tüm Defterleri Kapatın!
Teen Fiction"Şükür et ki babana söz verdim lise'yi okutacağıma tutturdu o lise'yi okuyacan diye yoksa şimdiden vermiştim seni yatılı liselere!"dediğinde ne olduğunu anlamamıştım her şey normal gidiyordu. Ben bir kaç şey almak için markete gidip gelmiştim sonra...
