Yanındaki canından çok sevdiği adama baktı kadın. Karşılarında ki denizin içinde boğuluyordu sanki adam. Kendisi yüzündendi işte biliyordu. Sevmek bazen yetmiyordu. Aşk her şey için yeter demek koca bir yalandan ibaretti sadece. Derin bir nefes verdi önce, biraz açısını değiştirip tamamen adama döndü. Ağzını açsa sonu gelecekti her şeyin biliyordu. Ama zorundaydı, bazen vazgeçmek en doğru olan şeydi. biliyordu. Ellerini tuttu önce adamın, bu elleri tutmak için ne çok dua etmişti Allah'a gözleri doldu birden. Kadının ellerinin soğukluğuyla irkildi adam. Kafasını çevirdiğinde o içinde kaybolmak istediği mavi gözlerle karşılaştı. Ahh bu mavi gözler onun sonu olacaktı, biliyordu. Genç kadın ağzını açmadan önce eliyle dudaklarına dokundu kadının.
"Konuşmak sadece daha çok zorlaştıracak her şeyi sende biliyorsun."
Kafasını sallamakla yetindi genç kadın. Ve devam etti adam.
"Allah yukarıda ya çok sevdim seni. Gözümden sakındım. Saçının teline bişey olsa içim yanardı. biliyorsun sende işte."
Hüzünlü bir gülüş döküldü yanaklarından önce kadının dudaklarından. Sevdiği adamdan böyle şeyler duymak zordu. Her şeyi içinde yaşardı adam, sevgisini bile. Ve adama izin vermeden kendi devam etti.
"Devam etmek yalnızca derin acılar bırakır bizde biliyorsun. "
Yanağına yaklaştı adamın buz gibi havada ikisininde içi yanıyordu. Minik bir buse bıraktı sevdiği adama. Daha fazla konuşmadan uzaklaştı o banktan.
O günden sonra hiçbir şey aynı kalmayacaktı ikisi içinde.
Kalplerini bıraktılar oraya.
Gülen yüzlerini.
Sevgilerini.
Anılarını..
Bilmedikleri tek şey dünya ufacık bir yerdi ve iki insan birbirlerinin kaderiyse eğer elbet bir gün yeniden kavuşacaklardı. Yeniden.
