RANZANIN İKİNCİ KATI

TEHLİKE

Leonardo eczaneye gitmek için eski evden ayrılırken, Nathalie ise kahvaltı artıklarını topluyordu. Nathalie tek başına kaldığında tedirgin olmuştu, tek başınaydı ve hiç bir savunması yoktu. Aklına ne kadar kötü şeyler gelsede onları Leonardo'nun hayaliyle bastırmaya çalışıyordu. Zaman Nathalie'nin leyhine işliyordu. Leonardo ise eczaneye girmiş işini halletmek üzereydi. Eczacının çıkardığı sorunlarla uğraşmaktan geç kalmıştı. Nathalie onu beklerken kapıdan içeri bakan çocukları farketmemişti.
- Hey çocuklar şuraya bakın. Güzel parça düştü bugün.
- Adamım bu kız benim kimseye vermem ona göre.
- İlk ben gördüm, beni izleyin şimdi.
- Paylaşsak olmaz mı ? Bu hatun 4 'ümüze de yeter bence.
- İlk sıra benim. İzleyinde görün.
Nathalie ayaklanmış çevresinde yardım edecek birini ve kendini savunacak birşey arıyordu.
- Ne istiyorsunuz benden uzak durun !
- Seni istiyoruz güzelim.  Bir yarım saatin yok mu bana ayıracak ?
- Gidin buradan !
Nathalie eline oradan bulduğu bir tahta parçası buldu. İlk sardırıya karşı tahtayı ağır bir şekilde çocuğun kafasına indirdi. Bayılmıştı. İkinci saldırıya karşı da aynı savunmayı gösterdi. İkisinide un çuvalı gibi üst üste yığmıştı. Geriye kalan ikisi ise yediği darbelerden etkilenmiyor inadına Nathalie'nin üstüne yürüyordu. Bir tanesi Nathalie'nin elindeki tahtayı alıp Nathalie'yi duvara dayadı.
- Dostum, kız çetin ceviz çıktı.
- Ne kadar çetin ceviz olursa olsun, sonunda bizim olacak ya.
- Haklısın dostum başlayalım hadi.
Nathalie çaresiz bir duruma düşmüştü. Artık bağırıp yardım istemekten başka bir seçeneği yoktu.
- İmdat ! Yardım edin !
Leonardo evin yakınlarına geldiğinde içeriden gelen sesleri duymuştu. Nathalie'nin başının dertte olduğunu anladığında içeri baktı. Bu çocuklar eski okulundan arkadaşlarıydı. Eline bir demir parçası alıp içeri girdi.
- Bırakın kızı !
- Ovv Leo bu hatun senin mi ?
- Evet benim bak bu da senin !
Demir parçasını çocuğun yüzüne indirdi. Çocuk ağzı yüzü kan içinde yere yıkılmıştı. Nathalie fırsattan istifade edip yerden tahtayı alıp diğerinin kafasına indirdi. Artık dördü de yerde baygındı. Nathalie koşarak Leonardo'ya sarıldı. Ağlamaktan kafasını kaldıramıyordu.
- Bir şey yaptılar mı ?
- Sen gelmeseydin yapacaklardı. Diğer ikisini durdurdum. Ama onları durduramadım.
- Tamam ağlama geçti artık.
- Koruyucumsun sen.
- Her zaman öyle olacağım tamam mı ? Bırakmayacağım seni.