Op zoek

24

~Ashton POV~

Ik keek de hele tijd naar de tv, ik wilde niet dat het opviel dat ik veel naar Didi keek... Ik hoop dat het Luke is gelukt om tegen Rose te vertellen wat hij voor hij voelt. Ik durf het niet tegen Didi te zeggen, ze zal me zeker weten afwijzen... Ik hoorde de deur dicht slaan en ik schrok op van de tv. Daar stond Luke met een niet zo vrolijk gezicht en Rose met een glimlach. Waarschijnlijk heeft Luke het niet vertelt aan Rose en waarom Roos vrolijk is? Geen idee, ze is altijd vrolijk. Noem een moment in het leven als ze boos is. Kan je niks bedenken? Ik ook niet

'Ashton, kan ik je even spreken?' vroeg Luke. Ik knikte en liep achter hem aan naar zijn kamer

'Uuhm Ashton, ik wil Rose vertellen wat ik voor haal voel maar ik durf niet... Ik ben bang dat ze me af zal wijzen...' zei Luke

'Dat heb ik ook, ik denk alleen maar aam haar, ze blijft in mijn hoofd spoken. Hoe ga ik het ooit vertellen?! Ze is niet op mij...' zei ik

'Dat ben is ze wel, ze kijkt de hele tijd naar je en weetje, ik wilde Rose het vertellen, wat ik voor haar voel, maar toen werd ik te zenuwachtig dus zei ik dat ik van pizza hield en vroeg ik of ze samen met mij een pizza wilde maken. En ik hou geen eens van pizza.' zei Luke en ik lag ondertussen in een deuk

'Weetje, dat zou mij ook kunnen over konen maar ik ben blij dat ik niet de eerste zou zijn. Een eigenlijk ben je altijd al verlegen geweest bij de meiden wat ik niet snap aangezien je geweldig bent. En je moet het echt proberen!! Als ze niet op jou is weet je wel wat ze van je vind. Dat zal zeker weten wel opluchten. Ga nu naar haar toe en vertel wat je voor haar voelt.' zei ik streng

'Oke, als jij naar Didi gaat.' zei Luke

'Oke.' zei ik twijfelend

Luke liep weg en 5 minuten later wilde ik naar beneden lopen dus ik liep naar beneden

'Wacht even.' zei een stem achter me en automatisch draaide ik me om. Achter me stond Didi

'Hoelang sta je hier al?' Vroeg ik

'Lang genoeg om wat te horen. Ik liep naar boven en hoorde mijn naam dus ik bleef even staan. Ik heb bijna het hele gesprek gehoord. Of misschien helemaal, ik weet niet wanneer het gesprek begon...' zei Didi

'Maar je weet dus ook dat ik... Uuhm uuh... Verliefd ben op...' Stotterde ik. Ik kwam maar niet uit mijn woorden. Dat is werkelijk hatelijk...

'Ja.' onderbrak Didi me

'En... Wat vind je van mij?' vroeg ik zenuwachtig en verlegen. En dan vooral bang voor haar antwoord, dan ze me niet leuk vind, dat ze me een kneus vind of zo...

'Knap, aardig, lief, grappig en vooral schattig...' zei Didi terwijl Ze rood werd

'Dat vind ik ook van jou...' zei ik terwijl ik ook rood werd.

Het is nu 10 minuten later en het is nu al 10 minuten dodelijk stil...

'Didi, wil je mijn vriendinnetje zijn...?' vroeg ik uiteindelijk maar. Ik zag dat Didi een grote glimlach kreeg, daarna knikte ze blij een ja en vloog me om de hals en knuffelde me. Waarom knuffelt ze me? Ik snap niet waaro...- nee, ze zei ja!!! Ik knuffelde terug en draaide haar als een gestoorde gek rond. Ik zette haar terug neer op de grond en keek diep ik haar ogen. Ik glimlachte en ging dichter naar haar toe met mijn hoofd, totdat ik mijn lippen op de hare had gelegd