Op zoek

2

~Rose POV~

Eindelijk, na 3 maanden werd Didi wakker

Ik knuffelde haar meteen

Ik had haar gemist...

Ze vroeg hoe het met haar ouders ging maar ik zei niet dat haar vader een been kwijt was en de moeder een groot litteken had...

Ik wilde haar niet ongerust maken

Maar dat komt niet van het ongeluk

Dat kwam toen de ouders gingen vechten

Waarom ze hadden gevochten?

Dat vertel ik nog wel

'Rose, jij zei dat er niks aan de hand was met hun.' zei Didi

'Ik zei dat ze door het ongeluk nog oke waren enzo, maar dat is gebeurt na het ongeluk.' zei ik

'Wat dan?!' vroeg Didi

'Ik vertel het nog wel, maar ik kan het nu nog niet vertellen...' zei ik

Didi knikte

Ze begreep het niet, dat zag je gewoon, maar ze begreep het niet

De dokter kwam binnen

'Didi, aangezien de omstandigheden mag je morgen weer naar huis. Maar je moet wel rustig blijven.' zei de dokter en hij liep weer weg

'Dankuu.' zei Didi

Didi is rustig, dus ze kan gelukkig wel rustig blijven, als ik daar zou liggen, zou ik dood gaan uit verveling...

Maar daar heb ik Didi nog voor :)

'Het is 7 uur, de bezoekuur is voorbij...' zei Didi met een pruillip

Ik knikte ook met een pruillip en gaf haar een knuffel voordat ik vertrok