Couple in distress

Chapter 16

Chapter 16

“Excuse me. Do you still have available seats for two?” tanung ni Mr. Idontknowhisname sa waiter.

Nandito na kame ngayon sa loob ng Cafe.

Punung puno talaga ng tao dito. Napatingin naman ako sa table ni Tasmanian, mukhang paalis na rin siya dahil malapit niya ng maubos yung iniinom niya. Buti namn kung ganon, may  mauupuan na kame. Tinuro  ko yung pwesto niya.

“Ahh, dun oh sa may right side sa bandang dulo. Papaalis na din ata yung customer na  yun”

“sige po, icoconfirm ko lang po kung paalis na talaga yung” sabi ng waiter at pumunta na siya dun para kausapin si Tasmanian.

Tumango lang siya sa sinabi ng waiter tapos tumayo. At naglakad na siya palabas. Wrong, huminto pala siya sa kung saan ang table nung babaeng kausap niya kanina. Umupo siya sa kabilang upuan neto.

Lumipat lang pala siya ng upuan. Sus, If I don’t know Pumaraan lang siya para matuloy yung naudlot nilang landian kanina. Pssh. 

Oh well, G! Wag mo na nga lang siya pakealaman okay?

Sumenyas samen yung waiter na okay na.

“Let’s go.” Then he smiled. Pinakita nanaman niya yung dimples niya. He’s kinda cute. 

Nauna siyang naglakad habang inaayos niya ang headphone nia na nakasabit sa leeg niya, sumusunod lang ako. Nadaanan namin  ang table nila Tasmanian pero hindi niya naman ako napansin. That’s good.

“Hmm so what do you want?” tanung niya habang nakaupo na kame.

“Kahit ano nalang”

“Sa pagkakaalam ko, wala silang ganun sa menu nila. Unless, bago iyon. I guess?” napatawa siya ng kaunte.

Goodness! Nakakastarstruck siya.

“Don’t worry. My treat. Wag kang mahiya.” dagdag niya.

Hindi ko namalayan naloss of consciousness pala ako ng 2seconds. Geez!

“A-ahh,” then lumingon ako dun sa menu na nakasabit sa counter.

“Hmm yung chocolate mousse frappe nalang. Yun lang”

“Ayaw mo din ng cake or kahit cookies man lang?”

“No. okay na ko dun. that would be enough for me.” Then I smiled.

“sure?  O-okay!”

Tumango lang ako.

Hindi niya na ako pinilit at pumunta na siya sa counter para magorder. Binalik ko ang tingin ko sa reports ko, hindi naman narumihan kaso nga lang nadisarrange ang mga pages kaya inayos ko.

Wala pang 5minutes, nakabalik na si Mr. I dontknowhisname sa table at dala dala ang number ng order namin.

“Hindi ba nadumihan yang mga files mo?”

“Umm hindi naman, nagulo lang yung mga pages pero okay na”

“sure ka ha? Baka hindi na yan tanggapin kasi mejo nalukot na. Buti pa ibigay mo nalang saken, I’ll just encode and print it again for you”

“N-no no. Okay lang talaga..”

Then  dumating na ang order namen.  Nagtaka ako sa sinerve ng waiter kasi may dalawang slice ng cake na nandun.

“Ako ang nagorder nian. That’s their specialty here. You should try it.  Pag natikman mo yun, hindi ka makakatanggi kapag inalok kita ulit ng cake. Promise !  ” sabay taas niya ng kamay niya then he smiled AGAIN.