SÜPERNOVA

Yüzleşme

        Gecikmeden hastaneden çıkmıştım. Dışarıya çıktığım anda günlerdir hastanede olduğum icin gözlerim kamaşmıştı . Guneş ışığına alışmak için gözlerimi kırpıştırdım. Biraz sulanmasına rağmen aldırmadan yola koyuldum . Bir minibüse binip mahkemenin  olacağı adliyenin önünde indim. Adımlarımı emin olmayarak bir o kadarda hızlı atarak mahkeme salonuna girdim . En arka sıralardan birine oturdum . Fazla uzun sürmeden avukatlar gelmisti . Bir anda kapı açıldı kafamı kapının olduğu yöne cevirmemle onu karşımda gördüm. İfadesizce onu izledim yanında iki tane asker vardı. Ve elleri kelepceliydi yüzüne dikkatle baktıgımda gözleri şişmiş kaşları dağılmıs dudakları morarmış aynı zamanda uçuklar çıkmıştı . İki günde bir insan bu kadar değişebilir diye düşündüm. Yüzünü kaldırıp bana bakacağı anda yüzümü çevirdim ve o tarafa bakmamaya çalıştım . Tam o sırada herkes ayağa kalktı . Kürsüye doğru baktığımda hakimin salona giriş yaptığını gördüm , bende kendimi toparlayarak ayağa kalktım. Hakim yerine geçince herkesle beraber bende oturdum . Hakim mahkemeyle ilgili bir şeyler sorarken avukatta bir şeyler söylüyordu . Bense orada ne yaptığımı sorguluyordum iki gün önce böyle bir şey olacağı aklimin ucundan dahi gecmezdi . Haberlerde duyardım ben bu tür olayları şimdiyse o olayın içindeydim. Sabırsızca yerimde kıpırdandım ve hakime dikkat kesildim . Bir süre önündeki dosyayı inceledikten sonra "karar" dedi, tam o anda herkesle beraber bende ayağa kalktım sonra hakim tam söze başlayacağı anda bir adam kulağına eğilip bir şeyler fısıldadı hakimse  adamı onaylamak adına kafasını hafif sallayıp tekrar önüne döndü ve mahkemenin bir ay sonra görülmesine karar  verdi.

      Neden ertelendiğini bir türlü anlayamamıştım . Tekrar onun yüzüne baktım ifadesizce önüne bakıyordu. Hakim salonu terkettikten sonra salon boşalmaya başlamıştı . Askerler tekrar onu kolundan tutup götürdüler bende bir müddet salonun boşalmasinı bekledikten sonra ayaklanıp hızlı adımlarla dışarı çıktım. Minibuse bindim ve hastanenin önünde indim. Hastaneye girdim yoğun bakımın bulunduğu koridordan geçip camlı bölüme geçtim . Gözüm annemin bulunduğu yatağı bulduğunda orada olmadığını anladım diger yataklara da hızlıca göz gezdirdim fakat hiç birinde annem yoktu . Normal odaya aldılar herhalde diye içimden geçirip koridordan geçen bir hemşireyi durdurup annem nerede diye sordum. İsmini sorunca da Nesrin Yağız diyiverdim . Bir süre düşündükten sonra bir bilgim yok danışmaya sorun isterseniz diyip koridorun sonundaki görevliyi işaret etti . Teşekkür edip adımlarımı danışmaya yönlendirdim sabırsızca kadina annem nerde dedim o sormadan Nesrin Yağız dedim . Bakıyorum hemen dedi ve biraz ağzinda geveledikten sonra anneniz ölmüş başınız sağ olsun dedi.
#################$###################