Wishing I was her (ON-HOLD)

Chapter 1

Karla Naveen POV

"Can we go back, Ciara Gabrielle sa mga araw na yung ikaw lang at ako. Masaya tayo noon. Oo, walang inaalala, walang drama, just a boy and a girl who were simply crazy for each other. Namimiss na kita.

Namimiss ko na yung panahong magkasama pa tayong naglalakad habang magkahawak kamay. Namimiss ko na rin ung pag nagagalit ka, lagi kitang nilalambing.

Namimiss ko na yung mga texts mo sakin palagi, yung mga paalala mo sakin na minsan nakakalimutan ko na dahil sa sobrang busy ng sched ko. Ciara sino nang magpapaalala nun sakin kung wala ka na. Ang daya daya mo Ciara. Sobrang daya mo.

Namimiss ko na yung mga panahong yon. 

But now all we have are the memories of what we used to be and the thoughts of what could have been. Saglit ka lang nawala sobrang namimiss na kita paano pa kaya pag ganto wala ka na talaga.

I don't know how to start a day without you Ciara. sobrang mahal na mahal kita Ciara Gabrielle Park Sobrang mahal." habang sinasabi niya iyon ay nakita kong may mga tumutulong luha sakanya. 

Libing na niya ngayon. Ciara, they've been for almost a year. Namatay siya sa isang car accident. Nung una akala namin na mabubuhay siya but things didn't act as what we expected. She died. Yun lang ang alam ko.

And the boy who was talking awhile ago is her boyfriend, Caden . Mahal na mahal nila ang isa't isa. They always doing that "give and take process" kaya sila tumagal. They're perfect couple ika nga. Ikini-inggitan ng lahat ang couple na yan even me. 

She's lucky. Indeed. Maganda, matalino complete family and a loving boyfriend.

"I wish I could be like her/ I wish could be her" I also said that to my self everytime na nakakasalubong ko siya.

Maganda? Average lang ang mukha ko kumpara sakanya. 

Matalino? She's even better. She's our valedictorian and lagi akong pumapangalawa sakanya.

We're equal pagdating sa family. And hell yeah, I'm very lucky to have them in my life. 

And lastly, a loving boyfriend? Siya meron. Ako wala, pero I wish HE was mine.

Okay enough being an emo. May pasok pa pala ako. Napadaan lang naman ako sa simbahan which is may misa pala for her.

Pagkapasok ko ay tumungo na ako sa pinaka dulong part ng simbahan sa bandang likod. I pray for her at umalis na rin kaagad. 

Don't get me wrong kung umalis na agad ako. May ibang aasikasuhin pa kasi ako.

*Ring ding dong ring ding dooooong~*

Shet! late na ko sa first class ko. T^T First day pa naman! Langya todo emote pa kasi ako sa simbahan eh.

Nagtatakbo akong hinanap ang YG building para hanapin ang room 416.

"*pant* *pant* *pant* Takte! Bat kasi ang layo nitong building na to sa kabihasnan tapos ang taas pa. Ayaw pang ipagamit yung elevator *poker face*" sabi ko sa sarili ko.

"416 asan ka naaaaa~" hinahum kong sabi.

"Ayuuuun~! sabay naming sigaw ng babaeng nasa harapan ko na nakatingin din sa sign board kung saan may nakasulat na "416" sa taas ng pinto.