De Avonturen van Shrekina en Smurfina

Hoofdstuk 3

Alexander leidde ons naar onze kamers. "Hier m'ladys" hij buigde even en deed de deur dicht. Smurfina en ik keken elkaar aan. "We kunnen toch contact maken met onze ouders?" Zei Smurfina angstig. "Ik weet het niet Smurfina ik kan het proberen?" Zei ik. Smurfina keek me vol hoop aan. Ik deed mijn ogen dicht en zei: "Shrekinus Contactius" ik deed mijn ogen weer op bij een groene gloed vol met mijn contacten. Ik belde mijn moeder. "AAN HET BELLEN MAM ❤️✨👑" het duurde niet lang en ik zag de huilende vertrouwende ogen van mijn moeder weer. "SHREKINA!! JE LEEFT NOG!" Zei ze met een brok in haar keel. "SHREEEKKKK!! ONZE DOCHTER LEEFT NOOOOOOGGGGGGGG!!!" Schreeuwde ze. "SSHT!" Slisde ik. "Ik en Smurfina vertrouwen deze Koninkrijk niet!" Mijn moeder's ogen keken van verdrietig naar bezorgdt. "Welk koninkrijk?" Zei ze. "Het KipNugget koninkrijk" de ogen van mijn moeder werden groot. "Shrekina Smurfina zorg dat je er uit komt!" "Wat waarom?" "Niet vragen ga eruit nu meteen ze wouden eewenlang smurfen of Ogre's slachten en opeten zeker als het van een royale bloed is!" Zei ze. "OH MAJESTEITEN HET DINER IS KLAAR!" Riep Koningin Diana. Ik deed snel mijn ogen dicht en zei: "Unshrekinus Uncontactinus" de groene gloed verdween. "Shrekina!" Riep Smurfina. Ik keek recht in de verdrietige blauwe ogen. "I-ik ben bang...