Aşk Fedaileri

1.Bölüm

Maalesef unutkan bir yazar olduğum için 19 Nisan da yayınlamam gereken bu bölümü bir gün sonra yayınlıyorum.Neyse.

Keyifli Okumalar...

"Mavi gözlü kadın"

Rüzgar

Yine aklıma gelen çehre ile düşüncelere boğulmuştum.Masmavi çekik gözler,bal rengi saçlar ve kiraz gibi kırmızı dolgun dudaklara sahip yüz bir türlü aklımdan çıkmıyordu.

Onu görünce kalbimin hızlanması,elimin terlemesi,ne yapacağımı şaşırmam,nefesinin sıklaşması beni gittikçe daha zor duruma sokuyordu.

Mesleğim gereği bu duyguları hissetmenin ne olduğunu anlıyordum ama bunun yanlış olduğu da en başından belliydi.Kendi hastama aşık olamazdım.Olmamalıydım.

Ama gel gör ki iş işten geçmişti.Ciddi bir stres bozukluğu vardı.Öyle ki artık antidepresan ile bundan kurtulma düşüncem gitmişti.Bir ayı aşkın süredir uyguladığımız ilaç tedavisi onu biraz yatıştırmış olsa da bunun ona bir faydası yoktu.

Zaten çokta konuşmuyordu onun ile iletişime geçmek için elimden geleni yapıyordum ama nafile.Böyle temiz kalpli birinin yaşadığı o iğrenç olay elbetteki onu çok kötü etkilemişti.

Ailesinin uygun olarak görüp onu nişanlamak istedikleri adam aslında itin tekiymiş.Bunu ailesinden öğrenmiştim.Kendisi benim gözlerime acı dolu gözleri ile bakmaktan başka çok şey yapmıyordu zaten.

Onun acısı gün geçtikçe benim de acıma dönüşüyor her aklıma geldiğinde o adamı boğmak,öldüresiye dövmek istiyordum.Melek yüzlü o kıza nasıl tecavüz girişiminde bulunabilirdi ki?Aklım almıyordu.

Bu kadar mı kalpsizdi!?Bu kadar mı câni!?Acaba gerçekten ona dokunmuş muydu?Yada bu sadece bir girişim ile mi kalmıştı?Belki de gerçekten ona tecavüz ettiği için uzun zamandır bu travmanın etkisindeydi?

Bir yerden artık olayları çözmeye başlamak onu o kötü şeylerden çekip çıkarmak istiyordum.Kendime söz vermiştim her ne olursa olsun onu bu hastalıktan kurtaracaktım.

"Yine nerelere daldın aptal aşık?"diye bana seslenen Cem'in sesi ile düşüncelerimden ayrıldım.

"Bana iki de bir aptal aşık demeyi kes Cem."

Cem,en yakın arkadaşım, dostum olan adam.Üniversite zamanları arkadaş ortamında tanışmış bir daha da kopmamıştık.

"Pekii,yine hangi sulara daldınız Rüzgar bey?Yüzünüzü göremiyoruz çıkında boğulmayın"

"Iğrensin,esprini de alıp başka şeyler ile dalga geçmek üzere defol lütfen."

"Dalga sen denize daldığın için oluştu Rüzgar'cım,benim bunda ne suçum var?"

Onun gerkesiz esprilerini çekecek durumda değildim.Başka zaman olsa onun bu şapşal hallerine gülerdim.Iştahım da kaçmıştı zaten.

"Ben doydum hesabı isteyelim mi?"diye sordum.

"Ne yedin ki doydun Rüzgar?Cidden bu halin nereye kadar sürecek?Yıllardır arkadaşız ama seni ilk kez son zamanlarda ki gibi görüyorum?Ne oldu sana böyle?"

"Sanırım aşık oldum."Sanırımı fazlaydı aşık olmuştum.

"Sen?E bu güzel bir şey değil mi?Aşk güzel bir şey.Ama sanki sen onu yaşamıyormuşsun gibi."