Yagmurlu yolda kollarimi açmış dilimi dışarı çıkarmış bir şekilde yürüyorum.Hayır deli degilim.Sadece susadim sürünüyorum resmen.Hale bak annemler evde degil misafirliğe bir yere gitmişler anahtarda yok.Susadim.Saat gecenin onu oldugundan bütün marketler kapanmiş.Mahallede turluyorum.ah bir anda sert biseye carpmamla dengemi cok zor koruyorum. Ne lan bu.Siktir diyerek kafami kaldirip çarptiğim seye baktim.Oha sussuzluktan ölüp cennete mi dustum ama bu sacma cünkü o kadar günahla oyle bisey olmasi mantiksiz.üstunde dericeket altinda siyah dar pantolon ve botlariyla adeta tehlikeliyim diye bagiran bir adet daş."Az yavaş olsana!" evet bağiran benim cocuk daş olabilir fakat bu bana carpmasi anlamina gelmiyor."Ne bariyosun kizim alt tarafi carptik." İçimden her ne kadar hee anan desemde dişari hiç bişey yansitmadim.
"Alt tarafi carpmak mi neyin kafasi az kalsın düşüyodum burada." Derin bir nefes aliyor resmen öküz ya billdigin düşüyodum. "Abartmayi kes.Ve sinirlerimi zorlama." Zorlarsam naparsin lan iç sesimi kapatip önümdeki öküze bakıyorum
"Ben burdayken sen hayirdir." diyerek elimi gelişi güzel salliyorum.Suratinda hafif bir sırıtış görüyorum.Sonra dikkatimi dudağindan çikan kelimelere veriyorum."Senle sonra tekrar görüşücez küçük atarli şey." Sırıtarak yanımdan uzaklasmaya basliyor.Arkasindan bagirarak basindan beri aklimda olan kelimeleri söylüyorum."Hee anann!"
