My Possesive Brother (COMPLETED)

Epilogue

Thankyou for supporting my story! I hope you like the Epilogue. Sorry kong nababagalan kayo sa updates ko hehe. Pasensya na salamat po sa mga good comments na natatanggap ko hehe. Kong gusto niyo po talaga akong makilala. Punta po kayo sa facebook account ko. Kristine Cayabyab po ang pangalan. Pakitignan nalang ho yung BIO kapag may Avaishaugaw.

Again thankyou thankyouuu again spread the story thankyouuu iloveyouuu all.

——————————————

Lucas's POV

5 years later.....
Limang taon na pala ang nakakalipas simula nung araw na huli kong nakita si Bryan, sa lahat nang kasalanang kaniyang nagawa ay naiintindihan ko pa rin siya sapagkat nagawa lamang niya iyon dahil sa sobrang pagmamahal sa maling babae na akala niya ay para sakaniya.

Limang taon na ang nakakalipas simula nang araw na pinaka masakit sa buhay ko, akala ko hindi niya ako maalala ngunit tama nga sila ang isip ay nakakalimut ngunit ang puso ay hindi.

Lara is my everything at dumagdag pa dun si Tasha at Thorn na biyaya din saamin nang dyos.

Five years ago akala ko hindi na makakaligtas si Lara sa operasyon but miracle happens for a reason. Buntis si Lara nun at si Thorn yun kaya ang tingin namin sa bunsong anak namin ay miracle.

"Hon? Malayo yata ang iniisip mo?" Biglang tanong ni Lara na hindi ko namalayang katabi ko na pala sa sobrang lalim ng iniisip ko ay hindi ko naramdaman ang kanyang presensya.

"Limang taon na pala Hon mula nung huli nating nakita si Bryan, namimiss mo ba ang bestfriend mo? Napatawad mo na ba siya?" Sunod sunod na tanong ko.

Ngumiti naman si Lara at nagbuntong hininga saka tumanaw sa malayo. "Nung unang mga taon ay iniisip ko pa rin kong paano ko siyang patatawarin. Pero isang araw gumising na lamang ako na napatawad ko na siya, kasi naisip ko dahil din sakin kaya siya nagkaganyan. Inakala niyang ako ay para sakaniya, nasobrahan siya sa pagmamahal sakin kaya niya nagawa ang mga bagay na iyon. Matagal ko nang napatawad ang bestfriend ko, sino ba naman ako para hindi magpatawad tao lamang ako. Kong ang dyos nga ay kayang magpatawad ako pa kaya na di hamak na mortal lamang?" Mahabang litanya niya.

Ayan ang asawa ko iilan lang ang tanong mo pero napaka raming sagot sayo. Pero tama siya. Nailing ako kaya naman nag aya nalang akong bumabasa sala upang tignan ang mga bata na masayang naglalaro sa sala.

"Kids baka magkasakitan kayo." Sita ko sa mga anak ko kaya naman nanahimik sila agad. Tumabi ng upo sakin si Lara at agad naman akong yumakap sa bewang niya.

"Hon? Thankyou salamat at hindi moko iniwan nung mga panahong wala akong maalala tungkol saating dalawa." Biglang sabi ni Lara kaya naman napabaling ang tingin ko sakaniya.

Hinalikan ko ang kanyang nuo. "Yun lamang ang magagawa ko sayo noon. Hindi kita iniwan kahit pa pinagkamalan mo akong kuya mo!" Sarkastiko kong sagot sakaniya siya naman ay natawa.

"Pero ang puso ko ang nakaalala sayo nang lubos, Lucas sobrang swerte ko kasi ikaw ang naging asawa ko." Sagot naman niya.

Ako man ay maswerte sayo mahal ko. "Oh come on! Im the luckiest man in the world. Dahil binigyan mo ako ng dalawang anak, at nagpapasalamat ako sa dyos dahil binigay niya sakin ang pinaka the best na babae sa mundo." Tanging sagot ko sakaniya

Nangingiting pinamulahaan siya ng pisnge. Sa sampung taon naming pagsasama bilang mag-asawa ay madalas pa rin siyang pamulahaan ng pinsge bagay na gustong-gusto ko sakaniya.

"Iloveyouuu so much your the best husband in my own world, baby." Biglaang bulong niya kaya ako naman ang pinamulahaan nang pisngi na ikinatawa naman niya sa huli.

"And i loveyouuusomuchmore, your the best thing happen in my life, you and my childrens." Bulong ko din pabalik.

Masaya naming pinagmasdan ang mga bagang naglalaro. At naisip kong kuntento nako sa kong anong buhay ko wala na akong mahihiling pang iba.

The End
———————————————

(A/N: Im not sure yet kong gagawa ako ng sarili kong page pero may group nako pakihanap nalang salamat po)

-Avaishaugaw