Gelen mesajda ülkede darbe oluyor yazıyordu. Biz tabii ilk inanmadık. Koşup, televizyonu açtık. Televizyonu açtıktan sonra başkaban açıklama yapıyordu. Birkaç kişinin düzenlediğini söylüyordu. Amcamlar o sıra evden gittiler. Biz televizyonu izlemeye devam ediyorduk. TRT1'de darbe bildirgesi okunuyordu fakat spikerin silah zoruyla bildirgeyi okuduğu belliydi. Evde ailece düşünüyorduk. "Ne yapalım?'' diye.
Ben: Sokaklara çıkalım. Vatanımızı savunalım.
Babam: Dur. Olay neymiş, öğrenelim.
Birazcık evde yüksek sesle konuştuk.
Sonunda Cumhurbaşkanı bir televizyon kanalında canlı yayın ile konuştu. Bütün halkı sokaklara davet ediyorum dedi. Bunun üzerine ailece abdest alıp, evden çıktık. Evden meydana doğru giderken bir sürü insan gördüm hiç biri para için çıkmaz ama konu vatan olunca gerisi teferruattır.
Meydanda ilerliyoruz tekbirlerle beraber. Önümden bir adam geçti. Hayatım boyunca unutamam. O adam sokağa balta ile çıkmıştı.
Gece saat 01.00'dı. Otoyola binlerce insan inip, yolu kestiler. Ben "Bunlar niye yolu kesiyor?" dedim. Meğersem 2.ordudan gelen askeri otobüsleri durdurmak içindi ve o otobusler durduruldu, askerler derdes edildi. Saat gece 02.00 sularında hala karakolun önündeydik. Emniyet müdürü bize bir uyarıda bulundu. "Buraya doğru tank geliyor. Buradan ayrılmayın.'' dedi. Bunun üzerine gece 03.00'e
kadar tankı bekledik. Tank bizi görünce geri döndü. Bu sıralarda hala gökyüzünde alçak uçuş yapan jetler ve helikopterler vardı. Yavaş yavaş havalimanları askeriyeler darbecilerden alınıyordu. Boğaziçi köprüsünde hala darbeciler vardı ve orada insanları şehit ediyolardı . Bu seferde gece 04.00'da Kanal D'nin binasını fetöcular ele geçirmiş ve yayınları kesmişti. Biz bu sıralarda hala karakolun önündeydik. Vatanımız için oradaydık. Ölmeyi,sakat kalmayı, her şeyi ama her şeyi göze alarak karakolun önündeydik. Güneş doğmaya doğru eve gittik ve tam o sırada televizyonu açtım.......
