If they even know

.

If they even know deel 3.

Na ongeveer 2 uur stappen we uit de bus. We zijn aan gekomen in een bos. Ver weg van de bewoonde wereld. Weer krijg ik een rilling en gaan mijn haartjes van m'n arm rechtop staan. Weer wrijf ik ze glad en ga bij Anouk, Myrthe en Silke staan. Meneer van Dalen, Mevrouw Lindeman en een onbekende vrouw komen naar ons toe gelopen. De onbekende vrouw stelt zich voor. 'Hoi ik ben Amber ik ben de kamplijtster, dus ik bedenk hier alles'. We knikken braaf. Ze wijst naar 10 tenten. 'Daar slapen jullie de komende weken in'. 'Ik heb de groepjes al gemaakt', zegt de vrouw. 'Luka, Jesper, Lucas en Pepijn gaan samen met Silke, Anouk, Caitlin en Myrthe in de tent helemaal achteraan dicht bij 't moeras. We pakken onze koffer en tas en lopen langzaam naar de tent. Pepijn doet de rits op en kijkt naar binnen. 'Best ruim', zegt hij. Ik kijk ook naar binnen, ik zie camping bedjes en dekentjes liggen. We zetten onze spullen binnen en lopen terug. 'We gaan het eerste spel doen', zegt de vrouw die Amber heet. 'We gaan kanoën het is nu nog mooi weer dus waarom ook niet?' 'Jullie mogen zelf de groepjes van vier maken'. Voor Silke, Anouk, Myrthe en mij was dat niet zo'n moeilijke opdracht. 'Wij gaan samen', roepen Myrthe en Silke tegelijk. We trekken ons reddingsvest aan en gaan in de kanoë zitten die op het moeras ligt. Weer krijg ik eem rilling en gaan mijn haartjes omhoog staan. Ik schut mijn hoofd en pak een pedel. 'Klaar voor de start af!', schreeuwt Amber.