If they even know

.

If they even know deel 4.

'Niet doen', schreeuw ik. Maar Silke pakt de rand van het balkon alvast. 'Ik ga springen hoor', gilt ze. 'Doe niet', gil ik. Ze springt. Gelijk schiet er een pijn door mijn hart. Ze heeft mijn hand nog vast. Samen vallen we naar beneden. Het lijkt alsof ik vlieg, verder en verder. Tot ik een pijn voel. En dan word het zwart... 'Caitlin gaat het?', hoor ik Silke's stem bezorgt klinken. Ik doe mijn ogen open. Ik voel overal zweet ik veeg mijn handen af aan m'n pyjama. 'Wat een nachtmerrie was dat', zeg ik. 'Gaat het?', vragen Pepijn en Jesper bezorgt. Ik knik. 'Mooi', zeggen Myrthe en Luka. Ze liggen dicht tegen elkaar aan zie ik. Iedereen gaat weer liggen en na een uurtje slaapt iedereen. Behalve ik. Ik doe mijn ogen dicht en probeer te slapen. Na een tijdje word ik wakker van gegil. Ik kijk rond in de tent. Iedereen ligt nog te slapen. Weer hoor ik het gegil. Het is een meisjes gil. Na een paar minuten stopt het. De rest van de nacht kan ik niet meer slapen. De volgende ochtend voel ik iemand in m'n zij prikken. Ik kijk naast me. Anouk ligt gierend mij te prikken met haar vinger. 'Stop!', gil ik. Anouk komt niet meer bij. Ik zucht en stap uit bed. 'Lekker chagerijnig', zegt Anouk lachend en ze springt van het bed. Ik lach. 'Neehoor'. Ik denk weer aan vanacht. Er schieten allerlei vragen door mijn hoofd. Wie was dat meisje?, wat is er gebeurt?, en waarom?...