Chapter 5
Day 1 morning
“Hay nakakagutom naman ano ba yan may pagkain ba diyan?” Tanong ni Emmanuel.
“I think siguro naman meron” Sagot ko sa kanya.
Pagka bukas bukas ko ng ref aba may mga pag kain nga pero di luto paano na niyan
“Ayus lang yan diba lahat naman ng mga girls marunong magluto at masasarap silang mag luto?” Tanong niya
“Aba kung sa tingin mo marunong akong mag luto pwes stop dreaming di ako marunong eh kung alam ko lang sana edi nag paturo akong magluto bago pumunta dito.”
“Edi sa lahat ng mga sinabe mo ay dika marunong magluto?”
“Pa ulit ulit lang oo di ako marunong”
“Paano niyan magugutom tayo dito?” Di naman gaano pero eventually yes.
“Hay! Mag lilibot muna ako sa isla na ito kung meron isang babaeng marunong mag luto nakakahiya naman kase sayo eh” Sabi ko na may konting pang aasar.
At bigla kong binagsak ang pinto syempre nag bibiro lang ako sa mga sinabe ko na maghahanap ako ng babaeng pwedeng ma luto para sa amin ano siya prinsipe swerte naman niya
Ng meron akong nabanggang babae naka yuko kase ako na nag lalakad.
“Sorry, Diko sadya iyon.” Sabi ng girl
“Uhhmm sorry din di kase ako na katining sa dinadanan ko eh sorry talaga”. Pagkukumbaba kong sabi
“Bago ka lang dito ano?” Tanong niya
“Hmm oo kakalipat lang namen kanina” Sagot ko sa kaya
“Ako ng pala si Anna Santiago ikaw anong pangalan mo?” Tanong ko sa kanya.
“Ang pangalan ko nga pala ay Rafaela Columbus” Sagot niya sa akin
“Ahh ganon ba magtatanong sana ako meron bang malapit na resto dito?”
“Wala ehh?” Agad niyan sagot.
“Bakit ba dika ba marunong mag luto”
“Masakit mang aminin oo di ako marunong” Sabi ko
“Ayus lang yan di naman siguro agad natututo mag luto agad agad ang mga tao diba?”
“Kung gusto mo pwede kitang turuan” Sabi niya na may konting excitement sa kanyang mukha.
“Ayus lang ba sa iyo yun?”
‘OO wala naman kase akong ginagawa ngayon atsaka mas guto kong nakakatulong sa mga kapwa kong tao.”
Ano yun so para akong animal or what kung hindi niya ako tutulungan wow dami kong arte tara na nga.
“O sige tara pumunta tayo sa bahay namin” Paghihingkayat ko sa kanya.
Habang papunta kami sa bahay ay di namin na wasang mag kwentuhan.
“Parang college student ka lang ha?” Tanong niya
“Oo ikaw ren para nga magkaseng age lang tayo ehh”sagot ko naman
“Nag aaral ako sa Rosefield Academy”
“Ehh ikaw nag- aaral ka pa ba?” Tanong ko sa kanya
“Oo nag -aaral pa ako sa “Harvard” lang naman ako nag- aaral atsaka di famous school ko eh”
Linoloko ba niya ako diba famous ang harvard may konti ba siya. Well salamat naman at naka punta narin kami sa bahay at nung pag pasok namin aba naman di na nakayanan yung gutom eh kumain nga di naman luto alam niyo ba yung pancit canton na di pa luto yung crunchy pa aba para niyang ginagawang popcorn lakas pa naman ng tunog.
“Hoy Mr.Castro di pa luto yang pancit canton na kinakain mo hilo ka ba paano kung si pain kita diyan at isuka mo lahat ng kinain mo” Panakot ko sa kanya.
“Eh kasalanan ko bang dika marunong mag- luto” Sagot niya pa sa akin
