Biz, siz değiliz

Biz, siz değiliz 1# 'İçimdeki yaralar,bitmeyen acılar'

"Seni başka bir okula yazdırdım. Oraya gideceksin"

"Tamam"

"Bak kızım bi daha öyle şeyler yapmanı istemiyorum. Kendini durdur."

"Tamam anne"

"Şimdi odana çık yat. Yarın yeni okuluna gideceksin."

"İyi geceler"

"Sana da kızım sana da..."

Hızlıca odama çıkıp kendimi yatağa attım. Ağlamaya başladım. Çok sinirliydim ve üzgündüm. Her yerde dışlanmaktan bıkmıştım. Yanlarına almıyorlardı. Benden korkuyorlardı. Benimle dalga geçiyorlardı. Sevmiyorlardı beni, kimse sevmiyordu beni.

Yeni okulumda da öyle olacaktı. Her okulumdaki gibi. Dışlayacaklar ve aralarına almayacaklardı. Ama eğer söylemezsem kimse benim sadomazoşizm olduğumu bilip dalga geçmeyebilir ve aralarına alabilirlerdi. Evet karar vermiştim. Söylemeyecektim.

Yarın sabah 8:13..
"Kızım kalk geç kalacaksın! Alarm kurmadın mı sen?!"

...

"Kızım kalksana bak gelecem şimdi oraya"

...

"Kızım cevap versene!"

"Hı!"

"Kalksana kızım geç kalacaksın!"

"Anne daha erken ya bi bağırma!"

"Kızım bak gelecem oraya saçından sürükleyerek okula götürecem"

"Tamam kalktım ya"

Okula gidelim bakalım. Niye hiç aklıma gelmemişti söylememek?

Saat kaç ya?

"Alarmım daha çalmadan niye uyandırıyorsun ki anne!!" dedim ama sakin bi o kadarda sabah sabah kalktığım için sinirli bi ses tonuyla.

Telefonumu açıp saate baktım.

8:20

Ders 8:50 başlıyor.

Okul forması giymek istemediğim için altıma siyah bi tayt üstüme ise krem rengi bi bluz giydim. Saçımı dağınık topuz yapıp dudaklarıma nemlendirici sürdüm. Bu son günlerde dudaklarım yara bere içindeydi. Çünkü sıkıldığımda dudaklarımı yolup kanatıyordum. Ve ben bu son günlerde fazlasıyla sıkılıyordum.

Çantamı alıp odadan çıktım. Merdivenlerden aşağı indim. (Bizim ev iki katlı). Annem kahvaltı hazırlamıştı. Ama gerçekten yiyecek halim yoktu. En son ne zaman yemek yedim ki?

"Anne gerçekten aç değilim"

"Kızım bak hiçbir şey yemiyorsun. Çok zayıfladın."

"Ha bak ne güzel zayıfladım"

"Kızım çok zayıflamak iyi değil."

"Valla benim için yaşamak da iyi değil"

"Bi daha öyle sözler duymayayım Aylin!"

Annemi yanağından öpüp çıktım. Ama haklıydım. Benim için yaşamak sadece işkenceydi. Bi arkadaşım bile yoktu. Moralimi düzeltecek beni güldürecek sadece bir arkadaş yoktu. 3 kere intihar etmiştim. Kendimi çok kötü hissediyordum. Hala da öyle. Ama sadece ailem için katlanıyordum bu acıya. Veya katlanmaya çalışıyordum.

Her zaman yüzüm asıktı. En son galiba 5 yıl önce gülmüşümdür. Hatırlamıyorum. Zor gülerdim. Ama güldürecek biri yokken niye güleyim?

Ben boş boş düşünürken odaya gelmiştim.

Ne odası amk okul!

Okula geldim işte. Sen bi git. Bana küfür etme! Bi de iç ses olacak. Yada ne yaparsan yap umrumda değil.

...

Başım eğik okula girdim.

Niye başını eğiyorsun!?

Bu kere iç sesime hak verdim. Ve dik durarak okula girdim. Suratım her zamanki gibi asık...

Müdürün odasına gidip sınıfımı öğrendim. Ve sınıfa çıktım. Saate baktım.

8:55....

Geç kalmışım neyse..

Kapıyı bir kaç kere tıklatıp içeri girdiğimde hoca yoktu. Öğrenciler konuşup dururken benim içeri girmemle sustular. Beni öğretmen sanmışlardı. Elim sarılıydı. Çünkü elimi kesmiştim. Anneme "yok anne gerek yok hastanye gitmeyelim zaten acımıyor!" desemde annem çok fazla kan kaybediyorsun olmaz diyerek beni götürmüştü. Doktora sadomazoşizm olduğumu söylemişti. Doktor da "Böyle bi hastalığı olduğu için acıdan zevk aldığı için önemsemez. Ama fazlasıyla kan kaybetmiş" falan filan demişti. Az duymuştum kesik kesik. Beni tanımadıkları için biraz baktılar. Tüm gözlerin üzerimde olması beni rahatsız ederdi. Boğazımı temizledim. "Hoca nerede?" dedim ciddi bi ses tonuyla. "Cehennemin dibindedir." dedi bi kız. Hoca gelmedi diye çok mutlu görünüyordu. Gözlerimi devirerek karşılık verdim. Ve boş yer aramaya başladım. Hiç boş yer yoktu. "Off" diyerek ellerimi belime koydum. 'Cehennemin dibindedir' diyen kız, "Gel yanıma istersen!" dedi gülümseyerek. Kız hayata pozitif enerji saçıyordu. Ben de negatif. Yanını boş görünce oturdum. Ellerimi masaya koyar koymaz;

"Ayy noldu eline!" diye bağırdı.

"Niye bağırıyorsun?"

Önümüzde oturan kız arkasını döndü.

"Enerji patlaması yaşıyor amk" dedi.

Önümüzde oturan kızın yanındaki kız da arkasını dönüp;

"Aynen lan! Bu arada gerçekten senin eline noldu?"

"Domates doğrarken elimi kestim."

Yanımdaki kız; (inşallah bi gün adlarını öğrencem)

"Ay acımadı mı?!!!" diye yine bağırdı.

"Acımadı bi sus!" diye cevap verdim.

"Ben Rüya!" dedi yanımdaki kız.

"Ben de Selin" dedi önümüzdeki kız.

"Ben de Azra" dedi önümüzdeki kızın yanındaki.

Sonunda adlarını öğrenmiştim de önümüzdeki, yanımızdaki falan demiyecektim. (Bıktığınız biliyorum 😂)

"Ben de Aylin!" dedim.

Ve yeni arkadaşlarımla tanışmış oldum.

Devam edecek ;)