Yorgunluk ve tembellikten doğrulamadığım
Kalbimden beynime doğrulamadığım
Varlığını doğrulamadığım
Kendini yanlışlara vuruyorsun
Olsun
Gece kör, görmem
Gece sağır, duymam
Hayâl var
Olsun
Doğrulturum belimi
Ve mavi ayın saçına ilk kez vurduğu sokakta
Teninin her noktasına ezberimden geçer
Gelirim
Özlediysem
Evin yakın
Kokun yakın
Kapıyı aç
Kış yakın
Üşürüm
Dinlemezsem odun sobasının üstündeki portakalın cılız sesini
Göğsünde uyumazsam
Üşürüm
Bir ürperti sarar
Bir sıtma tutar
Bırakma başka tenlerde ısınırım
Bir kez ısınsam bin kez pişmanlık yakın
bazi insanlar imkansızlık kokar, açsın, sıcak ekmek kokusu burnunda, fırın kapalı.
Ahşap trabzanlar ve eski, tozlu karolar
Paslı kapıdan boyası dökük duvarlar
Kim böyle bir yokuştan cennete gidebilir ki
Ben çok kez gittim
Yüzümü çok kez paçamdan topladım
Olsun
Yine gelir yine toplarım
Kapıyı aç
Kapı kapalı
Kapıyı aç
Sesi hala boğuk değil zilinin
Değiştirmişler
Eski kiracıyı tanımıyoruz
Nermin hanıma sorun diyorlar
Nermin teyze memlekette onu bile bilmiyorlar
Buyur bile etmiyorlar
Kapıyı artık açmıyorlar
Özledim ama
Evin uzak
Kokun uzak
Kapı kapalı
Kış yakın
Çok kez dünyadaki cennetime yürüdüğüm
Ahşap trabzanlar ve eski tozlu karolar
Paslı kapıdan boyası dökülmüş duvarlar
Kim cennete giden tek yolunu kaybeder ki?
Kimin cennet bahçesi cehenmem sapağı olur ki?
Pasda gitmiş
Dökük duvarda
Ahşap trabzanlar aynı ama
Kapı önünde güzel bir manolya
Kim böyle bir yoldan cehenneme gider ki?
Ben gittim
Beni boşverde
Nermin teyzeye çok ayıp ettin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOL
PoetryBir adım uzaktayız kendimizden, adım attıkça geriliyoruz, yol çok uzun, ne hissediyorsam içerde.
