Happiness With Him

PROLOGUE

"Ready ka na ba Carmela Dawn?"tanong sakin ni kuya Ranme(Ranmey).

"Yes kuya, I'm more than 100% sure about this, para sa inyo." Sagot ko kanya. Fuck, kinakabahan parin ako.

Magpapa-opera na ako bukas para sa sakit ko na tumor na nasa outside part ng ovary ko.

Nandito ako at si kuya sa hospital, kasalukuyang kinakabit ng mga nurse amg dextrose ko. Habang yung isa naman ay kumukuha ng dugo sa balikat ko.

Tiningnan ko ang maliit na calendar na nakasabit sa pinto ng room ko dito sa hospital, March 21, 20**. Hindi ko alam kung makakapasok ako sa susunod na pasukan(grade 8) . Sa mura kong edad na'to naranasan kong operahan. Kung hindi naman ako magpapa-opera, naawa ako kay kuya at Dad kahit parang pinabayaan na nila ako.

Hindi ako kumain kaninang hapon hanggang bulas dahil o-operahan ako. Nung una natatakot ako pero sa tuwing naalala ko ang pamilya ko at ang nag-iisang lalake na hindi ako siguradong mamahalin ako pabalik. They are my motivations. To be honest, wala akong pakialam abput sa operation na'to, wala akong pakialam kung magtagal 'tong tumor na'to at maging ganap na cancer kasi alam ko na ang taong mahal ko, the man I love will never love me back, tsk! Manhid yata siya.

But the only thing I knew this time,

'I made the right choice'

Magpapa-opera ako.

Tiningnan ko si kuya na mahimbing na natutulog sa maliit sofa, kasabay ang pag-alis ng mga nurse.
I must be brave, No! I should be brave for the sake of them.

Habang nag-iisip, I found myself sleeping.

---

Kriing! Kriing! Kriing!

Kasabay ng pagsapit ng 6:00 ng tumunog ang alarm clock sa cellphone ko. Dahil dun bigla akong napabangon at pinatay ang alarm clock.

"6:00 a.m." Mahinang tugon ko.

30 minutes nalang kukunin na ako ng mga nurse dito para dalhin sa OR (operating room), pag-tingin ko sa sofa wala na si kuya. Napatingin ako sa pinto dahil bumukas ito at iniluwa nito si Dad na may dalang foods at fruits.

"Good Morning my princess." Bati sa'kin ni Dad

Matipid lang akong ngumiti. Ganito lagi si Dad, nararamdaman ko lang ang pagmamahal niya sa'kin kung may nangyayari sa'kin o may problema ako about sa kanya.

"Si Kuya?" Walang gana kong tanong.

"Ah!, pumunta na sa trabaho, sinabihan ko siya na ako muna ang magbabantay sayo dito anak sa hospital." Mahabang paliwanag nito.

"Be brave anak."
"As always Dad." I said with sarcastic tone
"Anong ba ang nagawa ko sayo anak?" Hah! Tinatanong pa ba yun?

"Dad, pwede ba!... wag muna ngayon? Kailangan ko ng lakas."  Kalma kong sabi

Ngumiti lang siya ng matipid sakin.

Napatingin ako sa pagbukas ng pinto. May mga nurses na may stroller (yung para sa pasyente.lol >^<)

Humiga ako sa dala nilang stroller at inihatid sa OR. Inaamin ko, I am brave outside but I am afraid and weak inside. Hindi ko maiiwasang matakot lalo na't walang kasiguruan na pagkatapos nito ay bubay pa ako.

Nanditona ako sa loob ng OR, tumindig ang balahibo ng makita ang mga iba't-ibang tools for operation.

Inilipat na ako ng nurse sa isang bed na may malaking ilaw na nakatutok dito. Tinali nila ang kamay at paa ko kung sakali mang maglikot ako pag nag-oopera na ang doctor. Actually nahihiya akong igalaw ang mga binti ko dahil ang tanging saplot ko lang aya ng gown na pang pasyente. To be honest, I'm totally naked kung wala ang gown na'to.

May lumapit sa'king nurse na green ang uniform, I think nasa mga 40's siya, ngumiti siya sa'kin. Aaminin ko nanlambot ang puso ko sa mga ngiti na'yon.

"Hija, I'm so proud of you, sa mura ming edad nagawa ming lumaban sa sitwasyon mo ngayon, sana naging ganyan din ang anak ko." Sabi niya at may tumuling luha sa kanyang mata na madali niyang pinunasan.

Ramdam ko rin ang pangingilid ng mga luha sa mata ko, na kahit ano mang oras ay babagsak ito.

"Ma'am, kung saan mn po ngayon ang anak niyo. Hindi niya pingasisihan ang nagawa niya dahil bago siya namatay naramdaman niya ang pagmamahal ng isang inang tulad niyo. Thanks for the motivation." Sabi ko na nagpangiti sa kaniya, kaya ngumiti rin ako pabalik.

May in-inject siya sa'kin na nagpakirot ng buong katawan ko.

"You're Welcome." Aniya sabay lakad papalayo.

Habng tinitingnan ko siya nakaramdam ako ng pagbigat ng talukap ko.

'This is for my family'

And everything went black.

---

TheGorgeousMe97