Η ζωή αλλιώς

Κεφάλαιο 1

  Όλοι περνούν από αυτή την ηλικία...την περίοδο που πρέπει να σοβαρευτείς και να πάρεις κάποιες αποφάσεις που πρόκειται να είναι καθοριστικές για την μετέπειτα ζωή...Ή απλώς να υπακούσεις τον κανόνα της ζωής... να νοικοκυρευτείς , να παντρευτείς και γενικότερα να κάνεις οικογένεια..Ή τουλάχιστον έτσι υποστηρίζει η μητέρα μου , η οποία βιάζεται υπερβολικά να δει εγγονάκια και από εμένα. Και λέω και από μένα γιατί η αδελφή μου έχει ήδη δύο παιδάκια..Εγώ, λοιπόν, ανήκω στη δεύτερη κατηγορία σύμφωνα με την ηλικία μου...Και αυτή δεν είναι άλλη από τα ''ώριμα'' 30 !

  Εμένα όμως δεν μου αρέσει να πιέζω τα πράγματα...Όταν είναι να συμβεί ,θα συμβεί...Δεν θα πω ψέματα..δεν έχω περάσει και τα καλύτερα χρόνια στη ζωή μου..Έχασα πολύ νωρίς κοντινά μου πρόσωπα και υπήρξαν προβλήματα που με έκανα να ωριμάσω γρήγορα..Ευτυχώς τα καταφέρνω ακόμα και συνεχίζω τον αγώνα που λέγεται ζωή χάρη στα άτομα που βρίσκονται δίπλα μου και με στηρίζουν!

- Μπράβο κορίτσι μου , να τα εκατοστήσεις και με ένα καλό παιδί!

-Γιατρός θα είναι , είναι ωραίοι αυτοί !

- Αμάν βρε σεις , δεν κρατιέστε!..Πάντως ευχαριστώ πολύ για την τουρτίτσα..δεν ήταν ανάγκη..

- Ε πως ...Η μικρούλα μας μπαίνει στο κλαμπ των 30..να μην το γιορτάσουμε ?

- Χαχα..λες και έχουμε μεγάλη διαφορά ηλικίας

-Δεν έχει σημασία!..Λοιπόν , πού θα συνεχίσουμε?

-Σόρρυ που θα σας το χαλάσω αλλά είναι Κυριακή και αύριο έχω πρωινό ξύπνημα και μία πολύ σημαντική συνάντηση!

- Όπα! Τον ξέρουμε?

- Έλεος ρε Όλγα...στην δουλειά!!

-Αααα...

- Ξενέρωσες ε?

-Ε όσο να' ναι ..

- Χαχα τι θα κάνω με σας μου λετε?

-Δυστυχώς τίποτα χαχα

-Λοιπόν , θα τα πούμε ..φιλιά!

------------------------------------------------------------------------------------------------------

  Το ξυπνητήρι με σηκώνει από τον βαθύ ύπνο και μου υπενθυμίζει ότι με περιμένει μια μεγάλη μέρα. Ο Τσάρλι μου τραβά το μανίκι από την πιτζάμα θέλοντας να μου πει πως είναι η ώρα για την πρωινή μας βόλτα! Αφού ντύθηκα , τον έδεσα με το μπλε λουρί του και ξεκινήσαμε να περπατάμε..Ο κρύος αέρας 'χτυπά' το πρόσωπό μου και με βοηθά να ξυπνήσω εντελώς..Μετά από την ευχάριστη αυτή βόλτα , βγάζω την αθλητική φόρμα και ντύνομαι κανονικά για την δουλειά...Κλειδώνω την πόρτα του διαμερίσματός μου και όταν έχω βολευτεί στο κόκκινο mini couper μου, βάζω μπρος και οδεύω προς την εταιρία...

-Καλημέρα κ. Χατζηδήμου..ο καφές σας είναι στο γραφείο και οι εκπρόσωποι της καμπάνιας θα έρθουν σε δέκα λεπτά.

-Καλημέρα Δήμητρα , σε ευχαριστώ πολύ!

  Η εταιρία, στην οποία εργάζομαι, άνηκε στον πατέρα μου και την ανέλαβα όταν αυτός αποσύρθηκε λόγω προβλημάτων υγείας..Όταν δυστυχώς πέθανε πριν από επτά χρόνια αναγκάστηκα στα 23 μου να γίνω πρόεδρος αυτής και να την διευθύνω..Ευτυχώς είχα τελειώσει διοίκηση επιχειρήσεων και μπόρεσα σιγά - σιγά να μάθω πώς δουλεύει το όλο σύστημα... Φυσικά όμως με πολύ δουλειά!

  Η Δήμητρα με ενημερώνει πως οι σύμβουλοι έχουν φτάσει στο κτήριο και αφού σηκώνομαι από την καρέκλα μου τους καλωσορίζω στην εταιρία με ένα θερμό χαιρετισμό..!

- Χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω και από κοντά κ. Παπαδόπουλε..Ελπίζω η κοντινή συνεργασία μας να είναι τόσο καλή όσο και η τηλεφωνική!

-Παρομοίως κ. Χατζηδήμου , ας ξεκινήσουμε..

  Μετά από δύο ώρες παρουσίασης αποφασίστηκε πως το νέο υλικό της εταιρίας είναι κατάλληλο για να αναγνωριστεί και από τον κόσμο στην έκθεση που αναμένεται να γίνει σε δυο εβδομάδες περίπου.

  Οι σύμβουλοι αποχώρησαν και εγώ συνέχισα την δουλειά στο γραφείο μέχρι αργά..Η θερμοκρασία ήταν αρκετά χαμηλή έξω με αποτέλεσμα να επηρεάσει και το εσωτερικό του κτηρίου..Ήταν μια από τις πιο κρύες νύχτες του χειμώνα και έξω η βροχή δυνάμωνε όλο και πιο πολύ...Καθώς παρατηρούσα τις σταγόνες της βροχής να γλιστρούν στη τζαμαρία , ο ήχος του τηλεφώνου μου αποσπά την προσοχή...