the adopted princess

30.

'Prinses?' Ik hoor vage voetstappen. 'Prinses! HELP! HELP!' Ik hoor veel gerommel maar in tegenstelling tot de stemmen die ik hoor ben ik heel rustig. Het voelt net alsof ik zweef op de wolken. 'Rosemarijn! Mijn prinses!' 'Nee! Roosje!' De stemmen worden vager en ik dommel weer weg in een diepe slaap.

Het gepiep van een machine vult mijn oren. Ik open met moeite mijn ogen. Ik kijk om me heen maar ik lig gewoon in mijn eigen bed. Was het een droom? 'Sorry koningin, maar ze heeft rust nodig.' Ik hoor een geirriteerde zucht. 'Laat me bij mijn dochter!' Ik hoest zacht en gelijk vliegt de deur open. 'Prinses!' Een man in een witte jas haast zich naar mijn zij en ik herken hem nog van de vorige keer. Arie Versellen. 'Liefje.' Mijn moeder staat met tranen in haar ogen naast me. 'Hoe voelt u zich?' Ik knik als teken dat het wel prima gaat. 'Weet u al wat er aan de hand is?' Dokter Versellen schud zijn hoofd. 'Het spijt me prinses.' Mijn moeder rolt haar ogen. 'Ik wil dat je hier blijft!' Ze lopen samen de kamer uit en ik hoor ze nog steeds schreeuwen. Er komt een derde stem bij en die van de dokter sterft weg. Ik hoor mijn ouders tegen elkaar tekeer gaan en na een tijdje gaat het nog harder. 'PRIMA! DAN GAAN WE TOCH SCHEIDEN? IK WAS TOCH AL NIET GELUKKIG MET JOU!' En daarmee is het afgelopen. Ik zie voor me hoe mijn vader nu alleen in de gang staat met zijn mond vol tanden, maar veel tijd om erover na te denken heb ik niet want ik val al gauw weer in slaap.

'Schat, word wakker liefje.' Mijn vader aait lieflijk over mijn haar terwijl ik mijn ogen open. 'We gaan je verplaatsen. Je gaat naar het ziekenhuis lieverd.' Ik knik alleen maar. 'En, misschien had je het al door, maar je moeder en ik..' Hij valt stil. 'Gaan scheiden,' maak ik zijn zin af. Hij knikt. 'Maar maak je daar maar geen zorgen over. Mijn vader helpt me uit bed en slaat een deken om me heen. 'Op naar de ambu,' fluistert hij voor hij me optilt. Hij legt me weer neer in de ambulance en we rijden weg.

'Word wakker prinses.' Ik open met moeite mijn ogen en zie gelijk de dokter boven me. 'Prinses. Goedemorgen.' Ik lach flauwtjes en bedenk me hoelang ik heb geslapen. Toch voel ik me heel uitgeput. 'Ik wilde u even zeggen dat er bezoekers voor u zijn, maar ik kan ze ook wegsturen?' Ik schud mijn hoofd en ga wat rechterop zitten. 'Mag ik bezoekers ontvangen van mijn vader?' Hij knikt. 'Wel van deze mensen. Zal ik ze binnenlaten?' Ik knik en hij doet lachend de deur open. 'Roos!' 'Niek?' Hij komt naar me toe gehaast en geeft me een dikke knuffel. 'Hoi lieverd.' Ik zie mijn ouders lachend naar me kijken. 'Pap! Mam!' Ik geef ze beide een knuffel en ga weer liggen. 'Wat leuk dat jullie er zijn.' Ze knikken allemaal en kijken me lachend aan. Voor ik het besef voel ik mijn ogen dichtvallen.

~~~~~~~~~

'Zussie, word wakker.' Ik zie gelijk Nieks gezicht en ik word wakker met een lach. 'Goedemorgen slaapkopje.' Hij geeft me een zoen op mijn voorhoofd en ploft neer op de stoel naast mijn bed. De deur vliegt open en mijn biologische vader komt binnen. 'Het is gebeurd,' zegt hij uit het niets. Ik kijk hem vragend aan. 'We hebben getekend. Ze heeft haar spullen gepakt en is vertrokken. Deze had ze voor jou nog.' Hij geeft me een stapel brieven. 'Alleen jij en ik nu mijn Roosje.' Er rolt een traan over zijn wang en hij laat zijn hand door mijn haren glijden. 'Gaat het pap?' Hij knikt en veegt zijn gezicht schoon. 'Tijd voor beter nieuws. Ze hebben alle dingen gedaan die ze wilden doen en je mag weer mee naar huis!' Ik zie Nieks gezicht betrekken en mijn vader ziet het ook. 'En jullie mogen natuurlijk altijd langskomen,' zegt hij voor hij me uit bed helpt. Ik zeg Niek gedag en loop met mijn vader het ziekenhuis uit. Tomas staat op ons te wachten op het eerste plekje dat we zien en we rennen erheen. 'Rijden Tomas,' zegt mijn vader zodra we in de auto zitten.

~~~~~~~~~~~

Het huis is leeg zonder de koningin. Het voelt verlaten zonder een vrouwelijk ziel die altijd van gezelligheid en orde houdt. Al haar persoonlijke dienstmeisjes zijn gelijk ergens anders ingezet. Zo heb ik nu niet alleen Elaia maar ook ene Freya. Ze is ouder dan Elaia maar niet heel veel. Ze is net 30 geworden terwijl Elaia nog maar 23 is. Florian belde me om te zeggen dat hij ruzie had met zijn moeder. Hij heeft eindelijk het onderwerp van Bastiaan aangesneden en alweer toegegeven dat hij echt Florian was. Zijn moeder had hem de laan uit gestuurd en mijn vader had het niet erg gevonden hem in te nemen voor een tijdje. Ik loop mijn kamer binnen en plof gelijk op bed. Wat een tijd. De arts zou contact opnemen met mij of mijn vader als hij wist wat het was. Ik kleed me uit en loop naar de douche. De warme stralen raken mijn huid wanneer de deur opengaat. 'Florian,' lach ik. Ik krijg spontaan weer energie als hij binnenkomt. Hij lacht wanneer hij mij ziet en komt met kleren en al de douche inrennen. 'Roos!' Hij tilt me op en ik sla mijn benen om zijn lichaam. Ik klamp me aan hem vast en hij houdt mij stevig vast. 'Ik heb je gemist schatje.' Ik ga weer op de grond staan en zie zijn schitterende ogen. Ik druk een kus op zijn lippen en hij zet de douche uit. Hij wikkelt een handdoek om me heen en droogt me af. 'Florian,' lach ik. Hij kijkt op en ik lach naar hem. 'Je bent doorweekt,' fluister ik met tranen van geluk in mijn ogen. Hij grinnikt zacht en kleed zich dan uit. Ik droog me verder af en loop naar mijn kast. Ik trek een onderbroek aan en pak een groot shirt. Ik duik in bed en al snel komt Florian uit de badkamer. Hij komt bij me liggen en ik kruip in zijn armen. 'Weltrusten schatje,' hoor ik Florian zeggen voor ik in slaap val.