Ik weet wie je bent

07 | B e r i c h t

vrijdag 17:12

Yusra
Jammer! Een andere keer dan maar

zaterdag 19:32

Yusra
Het was saai om zonder jou  te zwemmen:(

Yusra
De volgende keer dwing ik je mee te gaan.

Yusra
Hoe is het?

Yusra
Is er een reden waarom je niet online bent?

zondag 01:03

Yusra
Sorry, ik maak me waarschijnlijk te veel zorgen en ben moe, maar kun je reageren wanneer je wakker bent? Ik maak me zorgen. Het spijt me als ik iets verkeerds heb gezegd.

De letters dansten voor Storms slaperige ogen. De felle zon scheen door de gesloten gordijnen haar saai grijze kamer in. Gapend wreef ze in haar ogen en langzaam werd haar zicht wat helderder. Pas toen zag ze echt goed wat er stond. Yusra's woorden zorgden ervoor dat ze in een keer klaar wakker was. Waarom had ze haar mobiel niet eerder aan gedaan? Ze had kunnen weten dat Yusra haar een berichtje zou sturen. Ze kende haar vriendin. Haastig typte ze een antwoord. Ze schaamde zich ervoor dat ze het meisje zo had laten stikken.

zondag 08:49

Storm
Sorry! mijn telefoon was leeg. Het gaat goed. Sorry dat ik niet kon komen. De volgende keer ga ik mee.

Yusra
Storm! Gelukkig ik was echt bang. Weet je zeker dat er niks mis is?

Ongeloof, dat was wat Storm voelde toen ze het berichtje las. Kleine, schattige Yusra, degene die altijd pastel kleuren droeg en zo makkelijk te overtuigen leek, keek recht door haar leugen. Haar vingers gleden over de toetsen om te ontkennen, maar de lange serie aan onsamenhangende leugens die er uitkwam was ongeloofwaardig.
Dus haalde ze het weg en staarde naar haar scherm. Wist ze zeker dat er niks mis was? Hoe kon ze die vraag ooit beantwoorden? Dingen waren nooit goed geweest na Linsay. Toch kon ze het niet over haar hart verkrijgen om te liegen.

Yusra
Moet ik langskomen?

Storm haalde diep adem. Zou Yusra haar geloven als ze vertelde wat er was? Zou ze de waarheid begrijpen en haar zien? Zouden dingen veranderen? Ze wist het niet en de helft van haar schreeuwde dat ze nee moest antwoorden, maar er was een klein stemmetje dat zei dat haar vriendin een kans verdiende. En voor de laatste keer gaf ze die stem de ruimte om haar mond open te doen.

Storm
Graag.

Ze gaf zichzelf geen ruimte om na te denken over de gevolgen van wat ze zojuist had gedaan. In plaats daarvan sleepte ze zichzelf uit bed en pakte snel een sweater uit haar kast. In record tempo kleedde ze zich aan, waarna ze de trap af liep om ontbijt te pakken. Het was een ruim halfuur van Yusra's huis naar het hare. Als ze dan nog niet had ontbeten en er slaperig uit zag maakte haar vriendin zich nog meer zorgen.

'Goedemorgen,' mompelde haar moeder die over haar kleine brilletje heen keek toen Storm twee boterhammen in de broodrooster propte. 'Jij hebt haast.'

'Yusra komt zo.' Ze schonk een kop koffie in en zette hem op tafel. 'Ik was het vergeten.'

Haar moeder zuchtte lang en langzaam, waarna ze met een stem die alleen accountants konden opzetten een betoog over het belang van goed plannen gaf. Storm luisterde er met een half oor naar, terwijl ze haar magere ontbijt van droge toast en bittere koffie oppeuzelde. Ze snapte niet wat haar ouders met cijfers en plannen hadden. Toch was het beter om te luisteren naar de berisping, dan dat iemand voor de tweede keer vandaag haar leugens doorzag, tenminste dat vertelde ze tegen zichzelf. Want het stemmetje dat "zie me," schreeuwde, was nog niet gestopt. Sommige wensen lagen zo diep dat je ze bijna vergat.