Chapter One (Part 1)

23 0 0
                                    

 

Manila, Philippines: 9:00 a.m (NAIA 3 Airport)

                Simula nung aksidente pitong taon na ang nakakaraan, ngayon na lang ulit ako nakabalik ng Pilipinas. Ako nga pala si Yassi Mendez Park, anak ng isang business tycoon na si Sang Min Park at ng isang sikat na international interior designer na si Pelita Mendez—23 na taong gulang.

                Pitong taon na ang nakakalipas nang huling bumisita ako sa Pilinas. Labing-anim  na taong gulang ako nang magsimulang mag-aral ako at manirahan ako sa aking tita na si Tita Annie, kapatid na biyuda ng aking ina, sa Korea at magdecide na dun na magtapos ng pag-aaral.

                Malaking trauma ang nangyari sa’kin simula nung aksidenteng iyon…

(FLASHBACK: November 17,2007—Ilocos Sur)

“Tae Ming Oppa, dangsin-eun uliwa hamkke jibang-eseo yeogi iss-eoya!” (Kuya, You should stay here in the province with us!)

“Alam mong hindi pwede iyon Yassi, Appa needs me in our business. Umuwi lang ako ditto dahil sa birthday mo. Alam ko naming ako lang ang lagi mong nakakasama sa birthday mo dahil busy lagi sila Mommy at Daddy sa work nila.”

“Yun na nga eh, lahat na kayo busy. Wala na tuloy akong kasama dito sa bahay kundi si Tita Elisa at sila Manang Tinaw at Mang Karding lang. Alam mo naming hindi ako palakaibigan sa mga classmates ko eh kasi feeling nila maarte ako.”

Si Tae Ming Oppa ang pinakagwapo, pinakamaalaga at pinakamabait na kuya on the world! J Lagi siyang andyan sa’kin, every birthday ko simula bata pa lang ako, siya na ang lagi kong kasama, kahit nasa Manila yan, aabsent yan sa work niya makasama lang ako, tulad ngayon, nasa byahe pauwing Vigan dahil namasyal kami sa Baguio, nag-treat siya sa’kin dahil birthday ko nga ngayon. Obviously, we’re close. Kahit na malayo ang loob ko sa parents ko, never ever sa Oppa ko.

“Wag kang mag-alala, isang sem na lang naman na at ga-graduate ka na sa secondary at luluwas ka na rin sa Manila to study there. Konting time na lang, arasso? (understand?)

“Okay. Thank you for making my birthday always happy, kuya. Buti na lang at lagi ka na lang andyan for me. I don’t know what to do if mawala ka sa’kin. I love you, kuya!” yumakap ako sa kanya kahit alam kong nagda-drive siya. Masaya lang ako kasi siya ang kuya ko.

Hindi ko alam, pagkatapos nun…

Mawawala ang pinaka-importanteng tao sa buhay ko, yung best friend ko na laging andyan para sa’kin…

“KUYAAAAAAAAAA! AHHHHHHH!”

(BOGSH!)

Seeing Your LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon