Ölümün Kırmızısı

ÖLÜMÜN KIRMIZISI

İyinin mi kötüsüydün sevgilim,kötünün mü iyisiydin ?

Leyla gideli tam 10 saat olmuştu.Özgür eve gelmeyi yeni akıl edebilmişti.İçeriye girer girmez komidinin üstünde bulunan küçük kağıt parçaları gözüne çarptı.Leyla asla okutmazdı onları kimseye.Ama pes etmişti,belliydi.Özgür içlerinden birisini seçti.Yavaşça açtı.Ve okudu.
"Bugün annemin ölümünün yedinci yılı.Babamı zaten hiç bulamamıştım.Hiç benim babam olmamıştı,olamamıştı.Annemin ölümünü duyduğu zaman hayatını bitirmişti.Ama unuttuğu bir şey vardı:ben vardım.Küçük kalbim vardı.Babasına kendini sevdirmeye çalışan küçük bir kalbim vardı.O gün ne mi yaptım?Kalbimi orada bıraktım.Vicdanımı,benliğimi,kendimi bir küçük kan lekesiyle o eve bıraktım.Canım yanmıştı,ağlamıştım,bağırmıştım,çağırmıştım;duyanım olmamıştı.Bir Allah'ın kulu iki dakika yanıma gelmeye zahmet bile etmemişti.Sonuçta ben kendimi,hayat ta beni unutmuştu.Ama yaşım on dörtken küçük biri girmişti hayatıma.Sadece karnımın içinde olan,küçük biri.
Geldiği gibi gitti benden.Soğuk hastane odasında çığlık çığlığa ağlayan bebek benim bebeğimdi.Daha on beş yaşındaydım.Ne yapacaktım?Ona nasıl bakacaktım?Onu doyuramazdım ki ben.Ona dokunamazdım bile.
Evet,onu verdim.Bebeği ölmüş,içi kan ağlayan bir anaya verdim.Ama bir şeyi unutmuşum,ben de bir anaymışım.
Sonra büyüdüm.On sekiz yaşına geldim.Küçük bir kafede hayatımı ilerletme çabasındayken tam üç yıl sonra benim küçük bebeğimle ailesi tesadüfen sahile gelmişler,dondurma yemek için kafeye girmişlerdi.Annesi beni görünce biraz endişelendi ama onu alacak değildim.Yanlarına gittim ama sadece dondurma getiren kadın olarak.
Kıvırcık saçları vardı.Simsiyah.Gözleri vardı.Masmavi.Küçük pembe dudakları.Gülümsedi bana,annesi olarak değil de dondurma getiren kadın olarak.
Sonra tekrar büyüdüm.Ve şimdi yirmi bir yaşındayım.
Benim ikinci hikayem ,hayatıma Özgür'ün girmesiyle başladı.Özgür benim özgürlüğüm oldu ,aşkım oldu,sonsuzluğum oldu ama asla benim olmadı.
...
"Sana elmalı kurabiye getirdim."
"Sağol,masaya bırakabilirsin."
Küçük bir okulda matematik öğretmeniydi Özgür.Beni sahilde kızım için ağlarken görüp yanıma gelmişti.Sonra bana evini açmıştı ama asla kalbini açamamıştı.Elmalı kurabiye benim için değerliydi.Çünkü elmalar beni,fındıklar kızımı dış cephesi ise Özgür'ü temsil ediyordu.O bizi koruyordu.Ama bir süre sonra o bayatlayınca içindekinin bir önemi asla kalmıyordu."

Okuduklarına mı yoksa şu ana kadar duygularının arkasından gitmediğine mi yansaydı Özgür?Yoksa kendi elleriyle öldürdüğü sevgilisine mi yansındı? Özgür ikisini de yapmadı.Sadece oturdu ve aşkı kendi elleriyle öldürdü.Gitmesine izin verdi.Yıllardır yanında olduğu küçük kadının arkasından gitmedi bu sefer.Üzgün müydü?Asla.Pişman mıydı?Belki.
Üzerinde bir rahatlamışlık vardı fakat nasıl bir hayata geçiş yaptığını henüz bilmiyordu.Nasıl bir kadını incittiğini,o kadının umudu olmaktan çıkıp nasıl bir canavara dönüştüğünü bilmiyordu.
Bilinen tek gerçek vardı:Özgür artık gerçekten özgür değildi.Beyninde iple bağlı olan ,kördüğümleşmiş yaşanmışlıkların farkında bile değildi.
Özgür aşkın farkında değildi.
Özgür karanlıklaşmıştı.
...
Yaklaşık 3 saattir yürüyordu.Yanında 4 yaşında küçük bir kız çocuğuyla ne kadar güvende olabilirdi ki?
"Aylin,hadi annecim biraz daha hızlı ol."
Küçük bedenleri gecenin sessiz ve tehlikeli soğuğuna dayanamayacak gibiydi.
"Anne,gideceğimiz yerde dondurma da var mı?"
Dondurma.Küçük kızıyla tek ilişkisi dondurmadan ibaretti.
"Vardır annecim.Hem de böyle koskocaman çikolatadan külahların içinde veriyolardır orada dondurmaları.Söz sana onlardan bir sürü alacağım."
Üstüne bastıkları yaprak çıtırtılarına bir yenisi daha eklenmişti.
"Anne,ben en çok kırmızı olan dondurmalardan seviyorum.Biliyo musun onların tadı azıcık ekşi oluyo ama ben yiyebiliyorum onları."
Kırmızı.Leyla arkasında küçük bir ıslaklık hissedince kırmızı kendini bastırdı yine.
İlk günki gibi tonu yine aynıydı.Koyu ve tehlikeli kırmızı.
Benliğinin ve aşkın kırmızısı değildi bu,ölümün kırmızısıydı.
Ölüm o gece oraya aniden gelmişti ve sadece bir kişiyi götürmüştü.

O gece aşk kendini sonsuzluğa bırakmıştı.