19 Nisan 2019
Dokunmak. Dağ tepesinde açan açelyalara ulaşmaktan daha zor. Seni koklamak. Esen rüzgarda dört yapraklı yoncanın uçuşmaması gibi. Seni hissetmek. Mavi gökte parlayan güneş huzmelerinden kaçmak gibi. Tüm yıldızlar, ay, karanfiller, sarı papatyalar, tüm güzellikler hissizliğin girdabında karışıyor. Bir gece vakti, her yer soğuk. Etraf karanlık. Alevler uçuşuyor göğümde, sen gelmişsin, belli. Kirpiklerin uçmuş, güllerin yapraklarına, kokun sarmış içimi,nefes alışlarım daha hızlı. İnci taneleri zemine çarpıyor, kilise çanları çalıyor, yabancıyım, bu yere. Senin cennetinde, ruhumun fırtınasına yer yok. Dolunayın ilk ışıkları süpürdü tüm zifiriliği. Yalnızım, daha önce olduğu gibi. Şimdilerde koşmak, küçük kaldırıma baharın gelmesi misali, vakti belli değil. İyi geceler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lona'nın Vanilyalı Yaz Notları
RomansBu hikaye Lona'nın vanilya kokulu günlüğündeki notlardan alıntılar. Ondan gizli paylaşıyorum, bunu duysa çıldırır.
