Genius // Larry Stylinson

33

Alfacık: Selam.

Genius: Selam.

Alfacık: Garip geldi biraz.

Keşke hemen söylemeseydin.

Genius: Böylesi daha iyi.

En azından ne olduğumuzu biliyoruz.

Alfacık: Evet.

Ama,

Neyse.

Genius: Söyle Harry.

Alfacık: Ben böyle rahat olamam ki.

Ben kendimi başkası olarak tanıttığımı sanarken gayet de rahattım.

Genius: Mesela :)?

Alfacık: Çocuk isterken,

Seni sevdiğimi söylerken,

Rahattım işte.

Genius: Yine rahat olabilirsin.

Alfacık: İyi o zaman.

Şu an ağzım kokuyor ve ayaklarımı uzatıp baharatlı cips yiyiyorum.

Genius:

O kadar rahat olmasaydın.

Alfacık: Rahat ol dedin ama.

Genius: Ne yapıyorsan yap Harry.

Ama ağzını fırçalamadan beni öpmeye kalkışma bile.

Alfacık: O diş değil mi?

Genius: Sen ağzını fırçala. Anca gider kokusu.

Alfacık: Beni üzüyorsun.

Genius: Ağla.

Alfacık: Ağlıyorum.

Ama gözlerimden değil.

Genius: Kıçından mı ağlıyorsun.

Alfacık: Hayır, ama kıçını ağlatabilirim.

Genius: ne

Yavaş gel.

Alfacık: Dayanamıyorum.

Orta yaş bunalımına gelmeden çocuk yapmam lazım.

Genius: Beni cidden ağlatacaksın.

Ama bu sefer gözlerimden.

Alfacık: Niye?

Genius: Çocuklara olan sevgin çok güzel.

Kimin çocuğu olursa olsun sanki kendi çocuğunmuş gibi seviyorsun.

Tanrı bilir kendi çocuğun olsa nasıl davranırsın.

Alfacık: Benim dahi Omegam duygulandı mı?

Genius: Hayır sadece gözüme bir tutam sevgi kaçtı.

Yolda gördüğün bir çocuğu severken sanki bizim çocuğumuzmuş gibi hissettim.

Elim istemsizce karnıma gitti.

Alfacık: Bunu gerçekten istiyor musun?

Genius: Bu konuşmayı yazarak yaptığımıza inanamıyorum ama, evet Harry.

Artık aile olmanın zamanı geldi.

Harry?

Hazz?

Alfa?

İyi misin?

Alfacık: Ağzımı fırçalayıp geliyorum.

Genius: Ne?

Bir saniye, kapı çalıyor.