"nereye gideceğiz?"
mızmızlanmaya başladığımda Taehyung'un kıkırdamaları kulağımı doldurmaya başlamıştı bile.
"Ne kadar kaldı? Çok sıkıldım."
Cevap alamadıkça sinirleniyordum son bir kez of'layarak oturduğum koltuğa biraz daha sindim.
Saatler süren yolculuk beni yormuş ve susatmıştı, yine de sesimi çıkarmamıştım işte o an bozulsun istememiştim. Arabadan iner inmez elimi ayak bileklerime atarak ovalamaya başlamıştım, Amerikanda bileğimi çatlatmıştım ve iyileşmesine rağmen hala acıyordu işte, bu haraketimin Taehyung'un dikkatini çektiğine emindim ama bir şey yokmuşçasına gülümsemiş ve onu izlemeye koyulmuştum.
"Nereye gidiyoruz?"
"Bu bir sürpriz, merak etme beğeneceğine eminim."
"Sürprizleri sevmem Taehyung, söyle gitsin."
"Sürpriz."
Pes etmiş bir şekilde nefesimi vermiş ve yürümeye devam etmiştim. Gecenin karanlığında ne yapacaktık anlamıyorum, saat çoktan 22.00 olmuştu bile. Taehyung'un adımları benimkinden fazlaca genişken onu yetişme çabam görülmeye değerdi.
"Biraz yavaşla Taehyung, bacaklarım o kadar uzun değil. Tamam kabul, kusursuz olabilirler ama uzun değiller."
"İşte, geldik bile."
Beni tınlamamıştı bile, yine de çok seviyordum işte. Farklı bir arabanın yanına geldiğimizde lütfen başka bir yolculuk olmasın diye içime konuşurken, anlamamış bakışlarımı Taehyung'a yöneltmiştim.
"Elini ver, hadi."
"Taehyung.. ellerin çok güzel. Ben nasıl dayanacağım bilmiyorum, seni rahatsız edecek şeyler söylemek istemiyorum ama seni seviyorum çok."
"Sus ve elini ver dedim sana, ikiletme."
Elimi eline tutuşturduğum anda yemin ederim ki ağlamamak için zor tuttum kendimi, çok özlemiştim sevgilimi, hem de çok.
Arabanın üstüne çıkmak için konulmuş bir merdiven beni şaşırtmıştı, gerçi ne yapmak istediğini anlamıştım.
"Ay senin gözlerinde hyung, bırak seni izleyeyim."
