Jean's POV
Nagising ako ng biglang may pumasok na dalawang tao sa bodega na pinagtaguan nila saakin, isang babae at isang lalaki masaya silang tumatawa habang papalapit saakin ng makarating sila sa pwesto na kinaroroonan ko ay namukhaan ko naman sila.
"Sorry Jean if I did this to you, nadala lang ako ng selos at sama ng loob dahil yung taong gusto ko hindi ko nakuha. At hindi niya ako mahal, masakit para saakin tong ginagawa ko pero gagawin ko to para matahimik na ko. After this magt-transfer na ko sa US doon na ko mag-aaral para naman makapag-move on na ko atsaka I have some reasons, I don't know if you will let me go.. I'm really sorry Jean please forgive me..." pagmamakaawa ni Amy saakin naiintindihan ko naman siya hindi ko naman siya isusumbong sa police or magfile ng case about this kidnapping thingy Because I know that feelings na yung mahal mo may mahal ng iba at hindi ka man lang kayang mahalin ng taong gustong-gusto mo.
"Napatawad na kita Amy, although ginawan mo ko ng ganito pero naiintindihan ko naman yun eh, sino ba ako para di magpatawad. Tao lang ako at kung ako ang nasa sitwasyon mo siguro ganyan din gagawin ko kasi alam kong masakit."
"Napakabuti mo talaga Jean." singit ni Dante
"Hehehe... Naku wala yun."
"Pinapalaya na kita Jean umuwi ka na sainyo at kanina ka pa hinahanap ni Sam." mahahalata mo kay Amy kung gaano kasakit yung nararamdaman niya..
Aigooo Amy you deserve a better man, Just wait for the perfect time :)) marami pang boys jan hindi lang si Sam <3
Sam's POV
Gabi na hindi pa din ako mapakali, lakad dito lakad doon. Naknang -__________- saan ka na ba Jean mababliw na ko kakaisip sayo eh kung kelan masaya na tayo saka pa nagkaganito :'( Nasa kalagitnaan ako ng pag-iisip kay Jean ng biglang may kumatok sa pintuan agad naman akong tumakbo sa harapan ng pinto at agad yung piunag buksan. Umaasa ako na si Jean ang makikita ko...
At hindi nga ako nag kamali si Jean nga!! Agad ko naman siyang niyakap yakap na sobrang higpit yung para bang ayoko na siyang bitawan ayoko na kasing mawala siya saaken eh, sorry nagmumukha akong bakla pero mahal ko tong babaeng to eh..
Ngumiti naman si Jean at niyakap din ako ng pagkahigpit higpit kaya naman napangiti na din ako, para bang namiss talaga namin ang isa't isa grabe talaga ang lakas na ng tama ko dito sa babaeng to.
"Saan ka ba nagpupupunta?! Nag-aalala ako sayo atsaka bakit ngayon ka lang umuwi? Akala ko kung napaano ka na.." sermon ko dito
"Hahaha! OA ah? chill buhay pa ako. It's a long story kaya wag na natin pag-aksayahan ng panahon yun mas mabuti ng wag mo ng alamin." sabi nito na nakangiti pa
"Ikaw talaga, kumain ka na ba? sumabay ka na saakin."
"Nag-aalala si Ate Tina sa nangyari sayo eh.."
Pumunta na kami ng Dining room para makapag dinner, hindi ko na pinilit si Jean na ikwento kung ano nga ba ang nangyari ang mahalaga ligtas siayng nakauwi dito sa bahay.
A/N: Hi! Sorry maikli lang tong chapter na to, hahaha! Wala na akong maisip eh :3 Djk may gagawin pa kasi ako na importante bale siningit ko lang tong pag UD ko :D Salamat sa mga readers netong story ko sana naman lumago na kayo. Hahahaha!
BINABASA MO ANG
UNEXPECTEDLY (COMPLETE)
Short StoryBefore I start this story ako nga pala ang Pinaka Loka-lokang Author ng kwentong ito :D This is my first time to write a Teen Fiction story here in wattpad kadalasan kasi sa notebook ako gumagawa ng kwento eh tapos sa Drama class namin dun ako magba...
