Het Demonenspel

Proloog

'Hey, kom eens kijken wat ik gevonden heb!'

Verbaasd haal ik een kartonnen doos uit de stapel troep op zolder. De jongens, Rick, Martijn, Tom en Richard, komen naar boven. We zijn nu in het huis dat ik drie dagen geleden gekocht heb. Normaal zijn wij degene die de straten op zijn kop zetten, maar nu ik een eigen huis heb komen ze me helpen. Waarschijnlijk omdat ze meer tijd hier zullen doorbrengen dan bij hun eigen huizen.

Wij zijn niet zoals de normale twintigers. Wij denken niet continu aan meiden en dronken worden. Wij zijn de echte gamers. Een van de kamers zijn we ook aan het ombouwen zodat onze computers er met zijn alle kunnen draaien. Er staan al twee koelkasten met frisdrank in de keuken, net als een minibar in de gamekamer.

Martijn pakt de doos over. 'Wat is dit? Een bordspel? Wat ben je dat je dit interessant vindt?'

Ik veeg wat stof weg van de doos. De vervaagde tekst is amper nog leesbaar. Martijn leest wat erop staat. 'Het Demonenspel. Waar Magie Leeft.'

Richard pakt de doos over en zet het op de oude, krakende tafel die nu als huis voor een nest termieten dient. Samen met Tom pakt hij de doos uit. Er zit een speelbord in, een paar dobbelstenen, een spelhandleiding en een tiental ivoren beeldjes. De kleuren zijn verbazingwekkend mooi.

Ik doorzoek de beeldjes. Ze zijn in geweldig detail gesneden. Elk beeldje lijkt een andere soort te zijn. Ik pak er een tussen uit die vleugels en een staart heeft. 'Zullen we het proberen? Vergeet niet dat dit de games van vijftig jaar geleden waren.'

Martijn stemt sacherijnig in als de rest zegt dat ze het willen proberen. Rick leest de handleiding op. 'Iedere speler kiest een figuur. Dat figuur is het karakter dat die speler zal zijn. Elk karakter heeft zijn eigen sterke en zwakke punten (zie boek van Oorsprong). Het doel is om de Demonenkoning te verslaan. Dit wordt gedaan door spullen te verzamelen die door het rijk verspreid liggen. De winnaar is degene die in 48 uur de demonenkoning verslagen heeft. Let op, dit spel kan realistisch zijn.'

Ik laat zien welk beeldje ik gepakt heb. 'Deze lijkt mij wel nice. Als je kan vliegen dan ben je nergens zwak tegen.'

Rick en de rest pakken nu ook figuurtjes. Als we er allemaal een hebben verschijnen spontaan zilveren banden om onze linker polsen. Ze hebben allemaal schermpjes erin zitten met een timer erop. De timer loopt af. Alle vijf worden we dan door verschrikkelijke pijn gekweld. Ik weet niet wat er gebeurt, maar mijn zintuigen kappen er spontaan mee.