LİSE.

1.BÖLÜM

''Lise zorlar beni ya.'' Günaydın. Ben yine bugün bu cümleyle uyandım. Yarın liseye başlıyorum. Hemde istemediğim bir lise. Puanım o liseden çok yüksek ama ikizim için o okula gitmek zorundayım. Çünkü onunla daha geçen sene tanıştık. Yani şöyle söyleyeyim. Geçen yıl hiç bilmediğim birinden bir mektup aldım. Almanya'dan ve tanımadığım birinden geliyordu ve çok kısaydı.

''Sevgili Bağdat;

  Aslında senin br ikiz erkek kardeşin var. Ve benim ömrüm ona bakmaya yetmeyecek. Adı Yiğit Caner Çınar. Onu bulman lazım. O da seni bulmaya çıktı. Onu bul ve bir daha bırakma. Eğer annene sorarsan itiraz edecektir. Yiğit'i bulana kadar annene bir şey söyleme. 

                                                                    Sevgilier.''

Mektup buydu ve hayatımı 8 cümle değiştirdi. O mektubu aldığım günden beri onu araştırdım. Tam 2 ay boyunca onu aradım. Sonunda İstanbul'da bi hastanede çok tesadüfen karşılaştık. Onu bulunca anneme söyledim ve itiraz etti. Yiğit'le karşısına çıkınca mecburen itiraf etmek zorunda kaldı. O olayda şöyle olmuş. Biz ikiz doğunca annemlerin de zor durumda olduğu zamanlarmış. Ve ilk 4 ay bize bakmakta zorlanmışlar. Karşı komşumuz da 15 yıllık evliymişler ve çocukları olmuyormuş. Annemlerden yüklü bir miktar para karşılığında Yiğit'i istemişler. Annemlerde vermek zorunda kalmışlar. Ve Yiğit'i aldıktan 2 gün sonra Almanya'ya gitmişler. 3 ay önce sahte annesi hastalanınca Yiğit'e söylemiş. Ama Yiğit bulamayınca bana mektup yazmış ve 2 ay sonra vefat etmiş. Bu yüzden de yanımıza taşındı. Daha 1 yıl bile olmadı ve o bana nazaran biraz çekingen. Bu yüzden benden rica etti ve bende 440 puanlık bi okula gitmek zorundayım. Ondan daha fazla ayrı kalamazdım. 

''Bağdat bi kalk artık yaa'' 

Ah anne ya iki dakika hayal kurdurtma zaten. 

''Tamam be kadın geliyorum.''

Neyse gideyimde dişimi fırçalayayım. Dişimi fırçaladıktan sonra kahvaltıya gittim. Annem Yiğit ve ben. Babam kahvaltıda yok çünkü yaklaşık 14 yıl önce vefat etti. 

''Anne napıyosun sen? Dokunma o reçele çekip İnstagram'a koycam - Son kahvaltı qeyfisii .s.s- Dur diyom sana'' 

Birazcık sosyal medya hastasıyım. Çok da ünlüyüm sosyal medyada. Mesela Facebook'da profil fotoğrafıma en son 5.189 beğeni gelmişti. Ve fotoğrafı geçen kafta koydum. 

''Yiğim ya mk sana az yavaş ye. O salamı ben yicektim. Die bitch.'' 

Annem ingilizce bilmediği için Allah'a çoğu zaman dua edeiyorum. 

''Neyse bad guys ben dışarı çıkıyorum. Son tatil günümü evde oturarak değil mutlu geçirmek istiyorum.''

''Bende gelcem lan beni de bekle''

''Hımm ok.'' 

Neyse Yiğit'le beraber en kötü adaparka gideriz.

--------------

''Off be Yiğit ne korktum hee :D'',

''Ya ama Crazy Dance'nin o kadar hızlı olduğunu söylememiştin''

''Söyleseydim biner miydin?''

''Bağdat ben o kadar korkak değilim tabiki HAYIR.''

''Korkaksın Yiğit kabul et bunu'' 

''Seni bi yakalrsam ağzına münasip olmayan şeyler yapacağım''

O beni asla yakalayamaz bi kere. Ben çok hızlıyım. Hasss bi çocuğa çarptım. Oha üstüne düştüm. 

''Bi dikkat etsene bee'' dedikten sonra yüzüne baktım. Gözgöze kaldık. Noluyo lan. Hayy ağzım. Böyle bi çocuğa nasıl ters davranabilirsin. 

''Sende önüne bak. Bide üstümden kalkarsan eğer.''

Kalktım tabiki üstünden ama saçmalığa bakar mısın? Hayatım boyunca bi daha görmeyeceğim bi çocuktan etkilendim. Hayır yani yanlış anlamayın. Çok yakışıklı bi çocukta değil. Ama o çocukta beni çeken bir şey var. Sanırım korktuğum başıma geldi.

Şu andan itibaren hiç tanımadığım ve hayatımda bi daha asla göremeyeceğim bi çocuktan hoşlanmaya başladım.