Voor alle mensen, die in het donker zitten of hebben gezeten. Straks zal het licht weer schijnen.
~
Het is exact drie jaar geleden sinds ik dit schreef en publiceerde. En nu plaats ik het opnieuw online in dezelfde vorm als toen. De verschillen zijn dat de duizenden afbeeldingen verdwenen zijn en dat de cover veranderd is. Daarbij heb ik niet elke vier regels in een ander hoofdstuk geplaatst. Dat was nogal overdreven nu ik het terug bekijk.
Het is zo dat als ik dit teruglees, ik zie dat mijn poëzie niet perfect was. Helemaal niet zelfs. Ik kan maar niet besluiten of ik "toen het duister kwam..." mooi vind of afschuwelijk lelijk. Er zitten zo veel herhalingen in, stukken die vreselijk voor de hand liggend en onpoëtisch zijn, maar dan zijn er ook een paar stukjes, kleine zinnetjes die ik wel echt mooi vind. Het lezen van je eigen oude verhalen voelt alsof je je oud dagboek terugvindt. Ergens denk je "god, waarom heb ik zo iets lelijks toen geschreven?" en aan de andere kant heb je stukjes waarvan je denkt "wow, heb ik dat toen geschreven?"
Als je dit verhaal ziet en je vraagt je af waar het eigenlijk over gaat, kan ik het makkelijk even samenvatten. Het eerste gedicht gaat over een toxische relatie. Het tweede gaat over de duisternis na zo'n toxische relatie. Het derde gedicht gaat over opnieuw liefde vinden.
Ik wil een bedankje geven aan de lezers die het ooit hebben gelezen of zij die het nog zullen lezen. Ik hoop dat je er iets aan hebt en anders spijt het me voor de tijd die ik je ontnomen heb.
- Jelinka
JE LEEST
Toen het duister kwam...
Poesía"Toen het duister kwam..." is een poëtisch kortverhaal bestaande uit drie delen. Het is een verhaal over een liefde die niet altijd mooi is. Een liefde die pijnlijk en hard is. Het is over relaties die mislopen en hoe je erna jezelf moet toestaan te...
