So Near Yet So Far

PROLOGUE

'Ang lapit lapit mo lang pero ba't parang ang layo?'

Yung tipong nasa harap mo lang di mo pa nakita.

Yung tipong nasa harap mo na, nagbubulag-bulagan ka pa.

But here's my questions...

Na inlove kana ba?

Nasubukan mo na bang masaktan?

Handa ka bang masaktan?

Handa ka bang harapin ang itinakdang mangyayari?

Handa ka ba sa lahat lahat na mangyayari?

Kakayanin mo ba?  Kayo mo yan ghorl, todo na toh! HAHAHA

Kung di mo yan masagot, ewan ko lang hmp.

Mapaglaro ang tadhana. Sa una, ipaparanas nito ang saya. Ang saya sa buhay. Ang saya ng mabuhay. Ang maranasang maging masaya. Ang maranasang magmahal. Ang saya kapag nagmamahal. Ipaparanas nito lahat ng saya sa UNA. Sadyang bilog talaga ang mundo, at mapaglaro talaga ang tadhana. Dahil sa huli, masasaktan ka din. Dahil hindi lang puro saya ang mararanasan mo sa buong buhay mo. Mararanasan malungkot, magalit at mararanasan mo ding masaktan lalo na kapag ikaw ay nagmahal. Sabi nga nila, sakit ang kapalit ng saya. Tama sila. Kasi dito susubukin ang tatag mo. Ang lakas mo at ang kakayahan mo. Ang pasensya mo at ang puso mo.
Lahat tayo ay sinusubok. Kung gaano tayo katatag at kalakas. Kung kakayanin ba nating bumangon sa ating pagkakadapa?.

Saya. Sakit. Saya. Sakit. Saya. Sakit. Saya.

Paulit-ulit natin yang mararanasan dahil tayo ay nabubuhay. At paulit-ulit din natin yang nararamdaman dahil tayo ay humihinga.

Para lang yan nong nabuhay ka sa mundo, marami ang sumaya at lumigaya. Pero kapag nawala kana sa mundong ito, marami ang malulungkot at masasaktan. Ganyan ang buhay.

Pero kakayanin niya ang sakit. Dahil sinusubok lang siya. Kaya kailangan niyang bumangon sa kanyang pagkakatumba.

Happiness and Pain ang motto ko sa buhay.

—Fayre Avantika♡

Enjoy!