天堂魔术师 ลิขิตฟ้า คนทรงสวรรค์

住在宫殿的 第四天

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

เสียงของหัวใจที่เต้นอยู่ภายในอกกำลังปะทุ ความเงียบทำให้มันเสียงดังขึ้นมาอย่างไม่อาจควบคุม เสียงค้นหาก็ยังคงดังระงมอยู่ภายนอกไม่หยุดหย่อน ชายหนุ่มที่อยู่ไม่ไกลนั้นกำลังเมี่ยงมองสีหน้าของสหายที่ร่วมชะตากรรมเล็กน้อยก่อนจะหายไปยังบริเวณนอกกำแพง มิมีผู้ใดมองเห็นหรือจับต้องเขาได้ มือหนายกขึ้นเหนือศีรษะจากนั้นจึงปล่อยมันลงที่หลังคอของทหารนายหนึ่งที่กำลังเฝ้าประตูอยู่พลางส่งสัญญาณเป็นเสียงกระซิบให้คนที่อยู่ภายในนั้นออกมาได้แล้ว

"สุ่ยเอ๋อร์ข้างนอกปลอดภัยแล้ว"

เสียงถอดถอนลมหายใจดังออกมาจากปากเล็กของสุ่ยกว๋อ ก่อนที่มือเรียวจะยกไม้กั้นออกจากประตูไม้เนื้ิหนาที่กักขังตนเองไว้ออก ประตูถูกแหง่มออกเล็กน้อยเพื่อสอดส่องความเป็นไป เมื่อโล่งก็จึงก้าวออกมา

"ออกไปจากที่นี่คงต้องพึ่งสายตาของท่านแล้ว"

"ได้แน่นอน"

ชายรูปงามแปลงกายเป็นนกกระสา ขายาวขนงดงามมันเงากระทบกับแสงของพระอาทิตย์เกิดเป็นความระยิบระยับ เมื่อพลันแสงนั้นหยุดลงร่างของนกกระสาตัวนั้นก็โผบินขึ้นสู่ท้องนภา ผู้แซ่โม่ได้ยกยิ้มกว้างให้โดยไม่พูดไม่จาใดๆ สองขาก้าวตามร่างของนกกระสาสีขาวบนท้องฟ้าอย่างเงียบเชียบ ถึงจะมิมีทหารแถวนี้แล้วก็ยังมิสามารถวางใจได้ทั้งหมด ดวงตาสีเข้มสาดส่องจ้องมองรอบด้านตลอดเวลา วังหลวงไม่ใช่ที่ของเขาเพราะเช่นนั้นประตูจึงมีหูตาอยู่ทุกที่ยากไม่น้อยกว่าจะหลบได้พ้น