الفصل الخامس والعشرين والاخير

15.2K 464 41
                                    

يس:بص يا عم انا كنت بحبها قبل ما ابوها يموت
احمد بصدمه:ازاى يعنى
يس:انا كنت بحبها أول ما شوفتها بس كنت بخاف اقولها وفى اليوم الا اتشجعت بابها توفى واستنيت انها تهدى من الصدمه بس هى قررت انها تسافر ومش هترجع تانى بس ديه حاجه خلتنى عندى ياس وقعدت فتره احاول انسها بس معرفتش وحاولت انعزل ومجيش تانى الشركه بس انت رفضت وجبتنى تانى
احمد بهدوء:طب وليييه متكلمتش معايا قبل كده
يس:مجتش مناسبه يلا اجهز علشان نروح لماما سميه مش هروح لوحدى
احمد بابتسامه:تمام ماشى
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
ملك كانت فرحانه اوى ومعها نور بتظبطها
ملك بصت لنفسها فى المرايه كانت لابساه فستان لونه موف رقيق اوى وطويل وكانت حاطه مكياج خفيف اوى
نور:بسم الله ما شاء الله قمر
ملك:بجد
نور:ايوه
سميه دخلت فتحت الباب
سميه:ايه القمر ده يلا انزلو علشان العريس جه
ملك بفرحه:بجد
سميه:اه
نزلت ملك ومعاها نور
عينه كانت متعلقه بيها كان شكلها فرحان اوى
يس كان لابس بدله سوده واحمد كانت لابس بدله سوده بردو
قعدت ملك فى توتر
يس:انا كنت عايز انى
قاطعته سميه:وانا موافقه بس نشوف رايها وبصتلها
ملك بتوتر وخجل:موافقه
احمد بضحك:هو انا هنا ديكور ولا ايه
سميه:لا يا حبيبى
احمد:مبرررروك عليكو
يس:بصى يا ماما كتب الكتاب بعد يومين والفرح بعد اسبوع
سميه:مش شايف انك مستعجل بس انا موافقه
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،تانى يوم الصبح احمد راح الشغل ونور صحيت من صوت تلفونها
نور ردت بتوتر
المتصل:جهزتى الفلوس
نور:ايوه
المتصل:هكلمك بعد شويه وهقولك تعملى ايه
نور:ماشى
نور فضلت تصلى وتدعى ربنا كتير
وقامت غسلت وشها ولبست وسمعت صوت تلفونها بيرن
المتصل:يلا اخرجى هتلقى عربيه سوده اركبيها وهى هتوصلك
نور:ماشى
فعلا نور خرجت لقت عربيه سوده مستنيها ركبتها وكانت معها الفلوس فى شنطه
كانت العربيه سودا والزجاج اسود عازل لرؤيه تلفيون نور رن بس فتح كان احمد بيطمن عليها فضل ينادى عليها بس هى مش سمعه اصلا ولا عارفه ان التلفيون رن اصلا
السائق:هو تلفونك معاكى
نور:سكت
السائق:لو معاكى ارميه لو مش معاكى خلاص
نور بتوتر:مش معايا
السائق:ماشي احنا وصلنا يلا انزلى
نور:يلا كان مكان قديم جدا مخزن
بصت لقت بابها ببصلها بصه قرف
محمود باختناق:اتاخرتى ليييه كنتى عوزهم يموتنى
نور:انا جت فى المعياد
محمود:هههههههههه منا عارف
جه واحد ضخم فين الفلوس
نور رمت الشنطه اهى
الرجل:كده تمام
نور:ممكن بقا نمشى انا وبابا انت خلاص خدت الفلوس
الرجل:والله كان نفسى بس مينفعش تمشو انتو الاتنين
نور بخوف:يعنى ايه
الرجل:ههههههههههه يعنى حد يشيل التانى
نور برعب:قصدك ايه
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،احمد كان خايف اوى على نور وعرف مكانها من التلفيون وكان سايق بطريقه مجنونه والبوليس ويس وراه
،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،
الرجل:هتعرفى دلوقتى قصدى وطلع المسدس من جيبه ولسه بيوجه راح محمود غمض عينه كان حاسس انه الا هيضرب وسمع صوت ضرب نار فتح عينه لقى نور كانت مرميه على الارض وغرقانه فى دمها
احمد كان بره سمع صوت النار
احمد:يس سمعت صوت ضرب النار
يس:اه
احمد:طب مممكن يكون ايه
يس:تعال ندخل يشوف
احمد دخل لقى نور واقعه على الارض وغرقانه فى دمها وبابها جنمبها
احمد برعب:نووووووووووووور
احمد شال نور وطلبو الاسعاف ودخلوها المستشفى
والبوليس قبض على كل الا كانو جوه
فى المستشفى كان فى جو من التوتر
محمود كان حاسس ان هو السبب فى كل الا بيحصل ده لاول مره يحس بكده حاسس انها هتروح منه ايوه اول مره يعترف انها بنته مش ابنه بس نفسه يشوفها ويقولها انه غلط فى حقها اوى
الدكتور خرج جرى عليه احمد
احمد:هى يا دكتور عامله ايه؟
الدكتور:اللاسف الرصاصه قريبه اوى من القلب وهى دخلت فى غيبوبه وادعى انها بعد ما تخرج من الغيبوبه تعيش
احمد قعد على الارض وبدا يعيط بهستيريا وبعدين فجاه بص لمحمود لكان قاعد وماسكه جامد من لايقه القميص بتاعته وزنقه فى الحيطه جامد
احمد بصراخ:انت السبب لييييه بتعمل كده
يس حاول انه يفك محمود من احمد بس معرفش خالص
احمد بزعييييق:سيبنى يا يس انا هموته
محمود:علفكره انا حماك اتكلم بسلوب ارقى من كده شويه
احمد بدا لونه بشرته يتحول لغضب:انت عارف انها ممكن تموت بسبك ولكمه جامد لغايه ما نزف من انفه
خرج الدكتور:علفكره هى فاقت وبتسال على واحد اسمه احمد
محمود بستفزاز:انا ابوها وانا اولى انا ادخل
الدكتور:بس هى سالت عليه هو
محمود:ماشى
احمد دخل عند نور كانت على سرير ومتركب ليها كتير من الاجهزه
احمد:انت عامله ايه دلوقتى
نور بضعف:تمام
احمد:انا كنت ممكن اموت من غيرك
دخل الدكتور احنا نقدر دلوقتى ننقلها اوضه عاديه
نور اتنقلت اوضه عاديه وفتحت عينها لقت الكل حوليها سميه وملك ويس ومحمود وابراهيم واحمد واقف جنمبها
ابراهيم:كده تقلقنى عليكى كده
نور:معلش يا جدو
سميه:حمد الله على سلمتك
ملك:يلا بقا شدى حيلك علشان نعمل الفرح
محمود قرب منها وطلب منهم انهم يسبوهم لوحدهم
فعلا الكل خرج بس احمد فضل باصص ليها بصتله بعنيها انها كويسه وخرج
محمود جاب كرسى وقعد جنمب نور
ونور بصت الناحيه التانيه
محمود:يا حبيبتى انا مش هقولك انى كنت صح لا بس انا كنت متخيل انى لما اخلف ولد هيكون سند ليا وظهرى بعد كده فى المستقبل بس اكتشفت انهارده انى غلطت لما منعتك من طفولتك وان فى بنات ب100راجل وانتى اثبتى ليا كده انهارده انا اسف اوى يا نور انا هحاول اعوضك عن كل حاجه واحمد بيحبك اوى ده انهار فى المستشفى لما فكر بس انك ممكن تروحى منه
نور بحب:بجد وانا كمان بحبك اوى يا بابا وحضنته جامد وفضلت تعيط جامد
بعد مرور اسبوع
كانت ملك قدام المرايه ولابسه فستان فرح رقيق جدا جمليه جدا الفستان ده الا قالته خبيره التجميل
نور دخلت هى وسميه وخدو ملك لقاعه كانت القاعه هدايه جدا ورومانسيه فيها قلوب كتير ومكتوب على الحيطه ملك بقلوب وبلالين وقعت عليها اول ما دخلت يس خدها من ايدها وطلع علبه قطيفه وخرج منه خاتم جميل اوى مكتوب عليه ملك ملك كانت واقفه فرحانه اوى شالها ولف بيها 
احمد اديله التذاكر بتاعت السفر
ملك ركبت معاه الطياره
ملك:هو احنا رايحن فين
يس:لندن
ملك بفرح:بجد
يس:اه
محمود بهدوء يلا يا جماعه اجهزو انا محضر ليكو مفاجاءه
احمد ونور:حاضر
احمد ونور طلعو وفضلت سميه قاعده مكانها
محمود:لييييه ملبستيش علشان تروحى معانا
سميه:حاضر
طلعت علشان تلبس
ومحمود كلم ابراهيم
محمود:لو ينفع انا عايزك فى مشوار مهم خالص
ابراهيم:ماشى طالما مهم اقابلك فين
محمود:انا هعدى عليك
ابراهيم:ماشى
نور واحمد وسميه جهزو
وركبوا العربيه ومحمود كان سايق
راح جاب ابراهيم
نور:هو احنا راحيين على فين
محمود:هتعرفو دلوقتى
وقف محمود ناحيه المطار
كلهم بصدمه ايه ده ؟
محمود بابتسامه:هسافر
نور بصدمه:لييييه يا بابا تسبنى تانى لوحدى
محمود:مش لوحدك ماانتى معايا
نور:انا مش فاهمه حاجه خالص
محمود:كلنا هنسافر مع بعض نعمل عمره لازم ابدا معاكم صفحه بيضه وديه اسلم طريقه
نور حضنت بابها بحبك اوى
بعد مرور سنه تقريبا
نور بصرييييييخ الحقنى يا احمد
احمد بفرك عينه من النوم:فى ايه بس
نور بصراخ:ببببببببولد
احمد اتعدل:نعم قام شال نور بسرعه وجه يحطها فى العربيه سمع صوت سميه
سميه:فى ايه؟
احمد:نور بتولد
سميه:استنى اجى معاكم واحمد ساق العربيه بسرعه
ووصلت المستشفى وكلم احمد محمود وابراهيم
الدكتور:مبرووووك ولدت وجابت بنت ووولد زى القمر توام
احمد:دخل شاف نور وفاقت من البينج
نور بصوت ضعيف:فين
احمد قاطعها جبتى ولد وبنت زى القنر وهما جاين دلوقتى
دخلت الممرضه وهى ماسكه ولد وبنت
احمد:هتسمى ايه
نور:انا عايزه فرحه وانت
احمد:مازن
نور:ماشى
محمود مسك الولد بحب:اهم حاجه انك جبتى ولد
نور بضحك:تانى يا بابا
محمود ضحك:لا خلاص
تمت بحمد الله
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ممكن ربنا يغير حياتك وانتى تكونى مرتبه حياتك على حاجه معينه بس ربنا لما بيريد حاجه
عايزه رايكم فى الروايه ويارب تكون عجبتكم

اتجوزت كابتن حيث تعيش القصص. اكتشف الآن